Cehennem Melekleri (İKV)

[HeliN]

Cehennem Melekleri

Bir şehir düşünün.
Vahşetin, katliamın, yıkımın kelimelerle anlatılamadığı bir yer.
Kan ve ceset kokusu her yeri sarmış.
Görenlerin bir daha eskisi gibi olamadığı,
Şehre girenin de bir daha çıkamadığı bir yer.
Dünyanın sonu gelmiş.
Sanki bir kıyamet!
Dudaklarda kaybedilenler için bir elveda ağıtı.
Şehrin eski günleri…
Artık anılarımızda bile yok!
Sanki annenin kucağından zorla alınmış bir bebek gibi.
Çığlıklarımı duy ey İstanbul ve sende benimle ağla.
Yağmur damlalarını serp üzerime.
Serp ki, bu barut kokusu gitsin üzerimden.
Yıka ki ellerimi,
Kan izleri çıksın ellerimden.
Yıkık dökük harabelerin birer sis gibi inmiş üzerine.
Ölüler seni lanetlemiş.
İftira atılmış o güzelliğine.
Ama amaçları farklı.
Bu sen olamazsın.
Kurtulmak istiyorum.
Ama artık çok geç!
İşlediğim günahlar benden büyük.
Sanki başkalarının kölesi olmuşum.
Kullanıyorlar beni benden habersiz.
Geceleri rahat uyuyamıyorum.
Ruhların çığlıkları kulaklarımdan süzülüyor.
Kelimeler yetmiyor.
Konuşamıyorum.
Bu hiçbir zaman düzelmeyecek.
Ölümümle bile son bulmayacak acılarım.
Sanki tekrar tekrar başlayacak uyanmaya.
Ta ki bu direniş zaferle son bulunca,
O zaman sende bu kıyametten kurtulacaksın.
Kıyamet günü bittiğinde,
Hak ettiğin cennetine kavuşacaksın.

Merve Gürdal