Yarım Kalmış Hikayeler

[xxJUSTINGxx]

Bence ilerletmelisin .. Hikaye guzel . Yapay zekadan destek alarak gorselini olusturabilirsin .

Hikayeyi Chap le ortak yazıyoruz ama görsel oluşturmayı hangi siteden yapacağımı bulamadım birkaç tane önerirsiniz daha çok üzerine düşebilirim

Canva Programi googleye yazinca cikiyor site

Ben kendi telefonumdan resim yükleyince bende görünüyor ama sizde görünmüyormuş onu nasıl yapacağım anlamadım diğer başlıklarda paylaşanları gördüm ama benimki gözükmüyor muş.

[xxJUSTINGxx]

İKV – Gezgin Şehir Girişi Hikayesi
Bölüm 3 – Alt Geçidin Ucunda
Yerin altına indiklerinde, sesler değişti.

Karaköy'ün gürültüsü, taş basamaklarda birkaç adım geride kalmıştı artık. Yerini, sadece ayak seslerinin yankısı ve tavandan damlayan suyun sabırsız ritmi almıştı.



Bu tünel, şehrin kalan kısmıyla bağı kopmuş eski bir damar gibiydi. Sıvalar dökülmüş, kablolar sarkmış, bazı yerlerde yerin nabzı atıyor gibi zemin titriyordu.
Zehirli gazların kokusu, paslı borulara sinmişti; nefes almak burada bir seçim değil, alışkanlığa dönüşmüş bir dirençti.

Önlerine çıkan ilk geçitte, paslı bir turnike, hâlâ birini bekliyormuş gibi sessiz ve dik duruyordu.
Yan duvardaki ekran kırılmıştı ama ekranda birkaç soluk harf yanıp sönüyordu hâlâ:

“Geçiş izni doğrulanamadı.”

Ama artık kimse izin istemiyordu.
Geçmek, sadece adım atmakla mümkün oluyordu.

İlerlediklerinde, geniş bir istasyon boşluğuna vardılar.
Raylar tozun altında hâlâ belli oluyordu; zemin çakıllıydı, tavan yüksek ama karanlıktı.
Burada zaman durmuştu – ama durmuş hali bile sanki bir şeyleri bekliyordu.



O sırada...

Ne biri konuştu, ne bir cihaz ses verdi.
Ama hepsi aynı anda, tünelin soğuk taşlarında yankılanan bir sesi işitti.
Ses, sanki duvarlardan değil, zihnin içinden gelmişti.

Kulağınızda şu ses yankılandı:

“Şehir kendi kendini unutur. Bizimle birlikte, sessizce.”

Ortalık buz kesmişti,
Ve birşeyin farkına varmıştık.

ŞEHİR CANLIYDI.

[xxJUSTINGxx]

İKV – Gezgin Şehir Girişi
Bölüm 4 – Fısıltıların Ardında

Şehir kendi kendini unutur, Bizimle birlikte ve sessizce.
Bunu daha önce duymuştun.
Ama nerede?

Kulağının içinde, zihnine gömülü o yankı...
Philotheos’un salonunda mıydı?
Yoksa Junon'un karanlık hapishanesinde mi?

Ses değil bu — bir düşünce, sanki geri dönmeye çalışan bir anı gibi...
Hâlâ tanımlanamaz ama tanıdık.

Tanıkların sustuğu, duvarların konuştuğu o anlara.

Burası o yer değildi.
Ama onlara komşu bir yerdeydin belki de.

Tıpkı o eski sesler gibi, bu da görünmeyen bir kaynaktan çıkıp düşüncene düşmüştü.
Ve sen, yalnızca duyduğunu sanmıyordun.
Sanki seni biriyle aynı hatırada birleştiriyordu bu cümle.

Kim olduğunu bilmiyorsun.
Ama birileri senden önce de buradaydı.

Bunun bir tesadüf olamayacağını ve işlerin size zaten bulaşmış olduğunu düşündünüz.
[Araştırın..]

[Erronblack]

Yine alangirli hikayeler mi yazıyorsun Feridun abi .d

[bymehmett]

basarılı calısma