Umarım Beğenrsiniz.

[iRiler]

Umarım beğenirsiniz
Tarihten Er Meydanı


Lodos ve Arz’ların amansız savaşı gün geç tikçe artıyor birlikle kimi zaman düşüyor kimi zaman ise büyük bir zafer ile dönüyordu.Bu olaylar sonucu İsmet Bey ve Handan Hanım uzun yıllar sonunda bileşerek bir karara vardılar.Karar şuydu;

İki taraftan da 12 cengaver (SAVAŞÇI, BÜYÜCÜ, ŞİFACI) boş bir yerde kozlarını paylaşacaktı.Bu amansız savaşın belki de en rahat çözüm noktası orası idi.

İsmet Bey ve Handan Hanım bu kararı uygun görmüş kabul etmişlerdi.Savaş başlamış intikam günü gelip çatmıştı.İsmet beyin Klanından Olanlara son lafları;

Sizin gözlerinizdeki cesareti ben çok iyi görüyorum.Ama gideceğiniz bölge öylesine kan kokuyor ki boğazını kestiğiniz düşmanların kan kokusunu bile alamayacaksınız.Öylesine korkunç ki kendi sesinizden bile korkacaksınız.Öylesine acımasız ki sizin acınız ona ayrı bir zevk ve ferahlık verecek.Gideceğiniz yer en büyüklerin bile korkacağı, zayıfların duramayacağı sadece silahlar ve savaş tecrübesinin konuşacağı en yükseklerde bulunan orası, işte orasının adı kendi cesaretinizi oraya koyacağınız yerin adı Er Meydanı!....Orada acıma yoktur!Cesaret bir mum gibi söner!Er Meydanı burası gibi değildir….

İsmet Beyin bu sözlerinden sonra iyice tedirgin olan savaşçılar birden bu sesi duyarlar ;
SAVAŞ BAŞLADI!
İşte o zaman nefesler tutuldu!

Savaş başlamıştır.Tek tek her savaşçı kendilerine özel yeteneklerini kullanmış ve düşman sancaklarına doğru yol almışlardır.Tek değillerdir yanlarında arkadaşları can yoldaşları vardır.Ama gene korku içinde ilerlerler.Kalplerin korkudan atıp kaplaması bile onları şaşırmayacaktır.Hilal şeklinde bir su birikintisi görürler ve oraya ilerlemeye başlarlar.Amaçları orada bulunan düşman bayrağını indirmektir.Bayrağa birden yönelir gözler.Herkes bir anda bayrağa saldırır.Bayrağı indirdikleri anda kendilerine özel bir yetenek gelmiştir.Düşmanlarını gördüklerinde savaşırken düşmanlarına daha da dirençli savaşırlar.Düşman kendilerini kesmekte zorlanınca amacın bayraklarını indirmek olduğunu anlar.Bir ön hamle yaparak kendilerinin bayrağını iki hamlede indirmiş kendi bayraklarını açmıştırlar.Bayrakları dalgalanırken kendilerine gelen kuvvet onları çılgına çevirmiştir.Artık karşılarındaki düşman kendilerinden daha güçlüdür.Herkesin umudunun bittiği o anda ortaya savaşların vazgeçilmezleri olan Şifacılar gelir.Yaralıların yaralarını temizlerken hemen arkasından ortaya Büyücüler çıkar.Ortalık karışır herkes kimi öldüreceğini bilemez.Büyücülerin ve şifacıların desteğiyle ayaklanan savaşçılar artık eskisinden de daha cesur bir şekilde düşmanlara saldırmaya başlalar.Düşman korkmuş ve irkmiştir.Şifacıları ve büyücüleri yoktur ve onların ani durumlarda nasıl güçlü olacaklarını bilmiyorlardı.Hepsi bir kaçmaya çalışırken bir büyücünün attığı yıldırım sayesinde hepsi ölmüştür.Ölüsünü bile toplayacak kimseleri yoktur.

O gün lodoslar emin adımlarla alanı tararken gökten düşen bir uçak tam sancakların yanında öylece duruyordu.Savaşçılar ve büyücüler bir anda düşman sancağını indirmişlerdi.Geride kalan şifacılar ise savaş ve büyücülere düşmanlardan daha az hasarda savaşmaları için onlara direnç alanı veriyor ve canlarını bir kez daha güvence altına alıyordu.Karşıdaki düşman iyice korkmuştu.Ne yapacağını bilmeden öylece beklediler.Ama zamanın kendileri lehine işlediğini bilmiyorlardı.Lodos birlikleri korkusuz bir şekilde onların kalesine vardıklarında arzlar ne yapacağını bilmeden üstlerine saldırdılar.Ama onlar kendilerine daha fazla güç veren sancakları kesmiş ve güçlerine güç katmışlardır.Düşmanların saldırıları kendilerini etkilemeden çabucak dağılıyordu.Düşman hızla kaçıyordu.

Onlarda plan yoktu.Grup dayanışması yoktu.Herkes kendi kafasına göre savaşıyordu.Onlar şimdi hiçe saydıkları büyücüler ve şifacıları arıyorlardı.Keşkeler arasında korkuyla ama azda olsa kazanma umuduyla savaşıyordu.Umutları yoktu.Kabiliyetleri yoktu.Mühimmatları yoktu.Son bir kişi kalmıştı onu da büyücüler buz okları ile toprağa ölü bedenini devirdiler.

Savaş bitmişti.Korkusuzca birliğine dönen askerler anlamıştı ki;’Bu savaşta en güvenmedikleri kabiliyete sahip olan kişiler olmadan halleri daha da zor.’Savaşta kimin daha güçlü olduğu anlaşılmıştı.

Handan Hanım yenilgiyi kabullenemiyordu.İsmet beye gönderdiği mektupta şunlar yazıyordu;

Lodos Kumandanı İsmet Bey;

Kazandığınız savaşta sizin ve birliğinizin tecrübelerini gördüm.Gayet iyi bir savaştı.Ama ben aramızdaki savaşın daha bitmediğini ilan etmek istiyorum.

Sizin kazandığınız sadece bir savaştı.Halbuki ben asla ilkten caymam.Bu savaş yıllarca şehirlerde ve bölgelerde sürdüğü gibi Er Meydanı’nda devam edecektir.Benim birlilerim sadece bir yenilgiye uğradı savaş kaybetmedi.Diğer ki bir savaşta benim birliklerim de yenebilir.Henüz belli bir karara varılmadığımız için ben bu savaşın iki taraf içinde bitmediğini sayıyorum

Unutmayın İsmet Bey hiçbir zafer tek savaşla olmamıştır.
Arz Kumandanı:
Handan

Savaş hiç olmadığından daha nefret ve kinle başlayıp kayıplar yada kazançlarla bitiyordu.Handan Hanımın bu mektubu daha çok kayıp olmasına vesile olmuş savaşçılar ise hiç olmadıkları şekilde kin ve nefretle dolmuşlardı…

Ama belliydi ki Handan Hanım bu savaştan korkmuştu…
SON
ALINTI DEĞİLDİR… Yazar;
Xitilerx---Leonarddd

[MaXtRaCk]

Şunuda araya sıkıştırsaydın ''Savaşı kazanamayacağını anLayan LodosLar Arz yiğitLerine para karşıLığında em satmayı tekLif etmiştir''...