Birlik ve beraberliğin bu günlerde yeterince sağlanamadığı ülkemizin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk tam 72 Yıl önce Hayatına veda etmişti.
Öğretmenimiz son derste yarın okula gelirken kıyafetlerimizin temiz ve düzgün olmasını istedi (yaslı 10 Kasım, siyah önlüğümüze en yakışan tarihi gün olsa gerek) “Çiçek de getirin, özellikle Kasımpatı… O Ata’nın en sevdiği çiçektir.” dedi öğretmenimiz. Özellikle bazı kız öğrencilerin kendilerince çok kutsal gördükleri bu “çiçekli” görevi kimselere kaptırmaya niyetleri olmadıklarını ve bu uğurdaki üstün çabalarını bildiğimden; bu masraflı ve uğraştırıcı işe girişmeyeceğim. Biliyorum ki bu çiçeklerle okulun geniş merdivenli ana kapısından içeri girildiğinde hemen göze çarpan Atatürk büstü süslenecek. Hatta o büst yarın tören icabı, bahçeye bakan merdivenlerin başına taşınacak. Tören sona erdikten sonra da yine eski yerine dönecek; yani bana hep bir macera filminin küçük platosu hissini veren; sarmaşık yapraklarıyla kaplı duvarın önüne konuşlanmış kırmızı kovalar, acayip balta ve çengellerle süslü, “yangın köşesi”nin karşısına. Bu büstün her iki yanına birer meşale dikilecek ve “izindeyiz” başta olmak üzere kimi ilgili sözler fona yerleştirilecek. Çoğu “çift dikiş” diye adlandırılan “yaşlı” ve iri yarı öğrenciler aynı mahalde sırayla saygı nöbetine dikilecekler.
Ve yarın radyolar bütün gün babamın “gıygıy” dediği müzikleri çalacak. Diğer günlerde de duyulduğu an radyonun cebren susturulduğu müzikler. Birkaç yıl önceye kadar, bunca bestenin sırf Atatürk öldü diye yapıldığına emin olduğum bu müzik türü hakkındaki fikirlerim, sadece benim merakımla, yavaş yavaş değişiyordu ama babamın tepkisi asla… “Kapa lan şunu! Gıy gıy gıyy…” Radyodan zevkle dinlediğim, “reklamlararası” program “Orhan Boran ve YUKİ” de yayınlanmayacak yarın. Sinemalarda bizi kah neşeyle kah hüzünle yoğuran filmler de oynamayacak. Onların yerine, rengarenk afişleri siyaha boyanmış sinemalara okulca gidip, Ata’mızla ilgili eski, kopuk kopuk ve hızlı gösterilen “şarlovari” filmleri yeniden izleyeceğiz. Yalnız asla gülmeden…
Alıntıdır.
Yarın Atamızın Ölüm Yıldönümüyle Beraber Loncamın , Loncamızında 2. yılı , bundan dolayı kendi adıma bu durumu çifte bayram diye adlandırabilirim. Umarım 10 Kasım herkese mutlu ve fedakar olmayı öğretebilir. Unutmayın Fedakarlık Yoksa...Zaferde Yok..
Veda fimi her Türk gencinin izlemesi gereken bir fikir katılıyorum.Orda Atatürk'ten ziyade Bir adamın ülkesi için kendi hayatını düşünmeden heba etmesi de yatıyor.Atam gözün arkada kalmasın diyebilseydim keşke
Birinci vazifen, Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyetini, ilelebet, muhafaza ve müdafaa etmektir.
Mustafa Kemal ATATÜRK'ün ,Türk gençlerine emrettiği ilk madde budur !.
Mustafa Kemal ATATÜRK'ün Bu hitabında gençlerimize oldukça fazla güven duyduğu aşikar ama şimdiki jenerasyon, öz benliğinden oldukça fazla uzaklaşmış durumda maalesef !. Kötümser düşünmek istemiyorum oldukça kaliteli gençlerimiz var ama genç nüfusun yarısıda madde bağımlılığı,alkol gibi iğrenç tehlikeler ile karşı karşıya !
Bir toplumun olmazsa olmazı gençleridir ! Gençlere önem veren toplumlar her zaman Medeni Uluslar katagorisinde yerlerini almıuşlardır.
Devletimizin üzerine düşen görev ,gençlere daha iyi eğitim imkanları sunmak ve onları en iyi konumlara yerleştirmektir. Bir millet eğer gençlerine önem veriyor ise ileri devletlerin arasında yerini alabilir.
