39 level zamanı başkadır ya. Gelip gelmesine çok takılmıyorum ama o zaman oynadığım oyundan aldığım zevki hiç bir oyunda almamışımdır. Oyun sanki büyülü gibiydi. Görevleri yaparken keşfettiğim her yeni şeyde yeni bir heyecana kapılıyordum. Herkesin savaşçı için farklı bir hasar seçeneği vardı o zamanlar. Ben Tesla'cıydım ayıptır söylemesi. Bilirsiniz eskiden bunlar sırdı.
O zamanlar savaşçı gerçekten zevk meselesiydi ama 39'lardan sonra hiç savaşçı ile oynamadım neredeyse. Malesef o zevki elimizden aldılar ve herkes tek tip Max hasar oldu ve bence oyunun zevkini kaçıran da bu oldu. Çünkü oyunun bir amacı kalmadı neredeyse. O uçakta gece gündüz atılan vs'lerin yeri hiç bir zaman dolmayacak. Bir arz sancak bir lodos sancak sürüp giden klan savaşlarının yeri asla dolmayacak. Eminönü arz sancağa sıkışan Arzları muhafızları çekip çekip nasıl keserdik hey gidi günler hey.
İsmet ve Handan kesme mevzuları vardı arzlar İsmet'i, lodoslar Handan'ı kesmek için hep bir plan ve hazırlık içindeydiler. Ama gurur meselesiydi en ufak bir şeyde hemen klan kanallarından destek istenir bütün klandaşlar kaleye akın ederdi. Saatlerce sürerdi bu savaşlar ama ne kadar keyifliydi ya.
Bölgeden birbirimizi kızdırmak için sürekli atışmalar olurdu ama yinede saygıyı elden bırakmazdık. Şimdi bölgeden ne biçim muhabbetler dönüyor inanmak mümkün değil. En son iki sene önce oyunu bıraktım ama şimdi dayanamadım tekrar geri geldim. Umarım oyunun tekrar eski günlerine dönmesine az da olsa katkımız olur bilemiyorum.
