İKV Forum

yaşadığım sırada hayatımın elimden kayıp gittiğiini hiç bukadar fark etmemiştim.çocukluğumda evimizin küçük penceresinden sokak manzarasına baktığımı hatırlıyorum.nekadar da güzeldi renkler. karşımızdaki kaçak binanın acele boyanmış o dumanlı duvarın rengi bile bi başka gelirdi.belkide dünyayla olan ilk yüzeysel gözlemlerim olduğu için.gece uyurken karşımdaki duvar saatinin ben uyanıncaya kadar nasıl ilerlediğini anlamadığım gibi hayatımın nasıl geçtiğini anlamadım.20 li yaşlarıma geldiğim zaman artık çocukluğumda ki o ayrıntıları düşünemiyecek kadar değişik bir ben haline gelmiştim.hiç bir zaman özgür olmadığımın farkndaydım.kötülük ve iyilik kavramlarını birleştirdiğim zaman ikisininde birbirinden farklı olmadığını anladım.iyilik yaptığım için cennete direceğimden emin değildim.veya kötülük yaptığım için cehenneme gireceğimden de emin değildim.bi yaratıcının varlığına inanıyordum fakat adaleti ve iyiliği seven yaratıcı neden cehennemi yaratmıştı.demek ölümden sonraki hayatta iyiliği merhameti seven tanrının da bir acımasız tarafı vardı?bu düşünce beni sınırlarımı aşmayı zorlamaya başladı ve acımasız tarafımı görmeyi istiyordum. bu düşünce hergeçen gün beynimi yiyen tümör gibi büyümekteydi.sadece şunları hatırlıyorum gözümü açtığımda daha önce hiç görmediğim bir adamın ayaklarımın dibinde cançekiştiğini gördüm.değişik bir duyguydu sanki gökdelenin ucundan aşşağıya bakıp çok yüksek olduğunu görüp tedirgin olmak gibi bi duyguydu bu.ayaklarımın dibinde yatan adamında sanki ayakları yere basan ve gökdelenin tepesine bakıp iyiki orda değilim dediğini düşünüyordum.bu değişik bir duyguydu.gökdelenden değilde aşşağıdan bakmayı öyle bir istedim ki o an.sadece aklımda benim öldürdüğüm insanın duygularını yaşamak istediğim geldi.elimdeki fazla yağlanmış olan silahın varlığıyla öldürmeyle ölmek arasındaki paralal bi bağın etkisi olduğunu düşündüm silah ortak noktaydı yani gökdelen.kafama dayaıp tetiği çektiğim an sadece zamanın ışık hızıyla paralel olduğunu anladım..

Dağlar Yalçın

IIciRkiNkraLII yazdı:Bir insanın iç dünyası, düşünceleri ancak bu kadar iyi anlatılabilir. Eminimki bunu okuyan herkes bu metnin bir yerinde kendini bulmuştur. Tebrik Ederim Dağlar.

Kesinlikle katılıyorum.Emeğine sağlık.

(AFxKaRTaNeSi)

tebrik ediyorum üstad tek kelimeyle harika okurken sanki yaşamış gibi oldum anlatıklarını hayat bu olsa gerek !!!