Sevgiliden Ayrılık
Gönderilme zamanı: 19 Şub 2011 11:01
Onunla ilk tanıştığım zaman ... Ortaokulu'nda okuyordum. Henüz 14 yaşındaydım. Onun yaşını ise hiç sormayın. Göz göre göre kendimi ateşe attığımı sonradan anladım. Herkes böyle bir beraberlik ve ilişki için yaşımın çok küçük olduğunu söylüyordu. Ama ben aldırmıyordum. Önceleri sadece yakın arkadaşlarımla paylaştım sırrımı. İlk önceleri tam manasıyla tutunmamıştım ona, sadece gönül eğlendiriyordum. Ancak bir süre sonra tamamen onu düşünür oldum. Aileme anlatamazdım. Çok büyük bir tepkiyle karşılaşacağımı biliyordum.
Başlangıçta tenha yerlerde çok seyrek buluşuyorduk. Daha sonra buluşmalarımızın sayısı gittikçe arttı. Evet, onu seviyordum ve onsuz yapamıyordum.
En sonunda olanlar oldu. Annem bir gece bizi yatakta yakaladı. Kızmadı, bağırmadı; sadece kısa bir nasihat çekti. Böyle bir ilişki için yaşımın küçüklüğünden falan bahsetti. Belki de ne kadar inatçı kişiliğim olduğunu bildiği için üzerime fazla gelmedi.
Aradan aylar geçti, ama gittikçe birbirimize bağlandık. Daha doğrusu ben ona bağlandım. Tahmin edebileceğiniz gibi onun umrunda bile değildim. Aradan geçen aylarda kaybeden hep ben oldum. O bana sahte mutluluklar verdi sadece. Bense her şeyimi. Onun için kavga ettim, onun yüzünden yataklara düştüm. Ondan biraz ayrı kalsam onu bulabilmek için her türlü çareye baş vuruyordum. En sonunda onunla kavuşuyordum. O ise inanılmaz derecede ilgisiz ve soğuktu.
Ailemle, yakın ve uzak arkadaşlarımla sırf onun yüzünden aram açıldı. O her seferinde kendini yenilerken ben bitiyordum.
Aslında çok defa denedim ayrılmayı, yeminler ettim bir daha buluşmamak için. Ama her defasında daha birkaç gün geçmeden peşinden koştum onu bulmak için. Tırnaklarımı yedim yetmedi; yemekten içmekten kesildim, faydası olmadı Şu anda bile bunları yazarken yanı başımda sessiz sessiz duruyor.
Ama yine hepinizin önünde yemin ediyorum ve söz veriyorum:
Ya o sigara beni bırakacak ya da ben o sigarayı...
Hakan BÜYÜKDERE
Hoşuma gitti paylaşmak istedim
Başlangıçta tenha yerlerde çok seyrek buluşuyorduk. Daha sonra buluşmalarımızın sayısı gittikçe arttı. Evet, onu seviyordum ve onsuz yapamıyordum.
En sonunda olanlar oldu. Annem bir gece bizi yatakta yakaladı. Kızmadı, bağırmadı; sadece kısa bir nasihat çekti. Böyle bir ilişki için yaşımın küçüklüğünden falan bahsetti. Belki de ne kadar inatçı kişiliğim olduğunu bildiği için üzerime fazla gelmedi.
Aradan aylar geçti, ama gittikçe birbirimize bağlandık. Daha doğrusu ben ona bağlandım. Tahmin edebileceğiniz gibi onun umrunda bile değildim. Aradan geçen aylarda kaybeden hep ben oldum. O bana sahte mutluluklar verdi sadece. Bense her şeyimi. Onun için kavga ettim, onun yüzünden yataklara düştüm. Ondan biraz ayrı kalsam onu bulabilmek için her türlü çareye baş vuruyordum. En sonunda onunla kavuşuyordum. O ise inanılmaz derecede ilgisiz ve soğuktu.
Ailemle, yakın ve uzak arkadaşlarımla sırf onun yüzünden aram açıldı. O her seferinde kendini yenilerken ben bitiyordum.
Aslında çok defa denedim ayrılmayı, yeminler ettim bir daha buluşmamak için. Ama her defasında daha birkaç gün geçmeden peşinden koştum onu bulmak için. Tırnaklarımı yedim yetmedi; yemekten içmekten kesildim, faydası olmadı Şu anda bile bunları yazarken yanı başımda sessiz sessiz duruyor.
Ama yine hepinizin önünde yemin ediyorum ve söz veriyorum:
Ya o sigara beni bırakacak ya da ben o sigarayı...
Hakan BÜYÜKDERE
Hoşuma gitti paylaşmak istedim
Ölümüne kankayız 
