İKV Forum

Arkadaşlar Hikaye'ye başlamadan önce Kısa bir önsöz yazmak istedim,

İsmim Mahmut, 27 Yaşında Makine Mezunu Sıradan bir vatandaşım, Oyuna 2009 Yılında Meran sunucusunda başladım 2018 başından bu yana Teşkilat sunucusunda byADIYAMANeser adıyla devam etmekteyim.

İkv'nin Hikaye Örgüsünü çok beğendiğim ve İkv oyuncularının oyunun bu tarafını sevdiğini bildiğim için bu hikayeyi sizlere sunuyorum. Umarım beğenirsiniz. Karakterlerin bazıları İkv Dünyası İçinden bazıları ise tamamen Hayal Ürünüm ...

NOT: LÜTFEN UZUN ALINTILAR YAPMAYALIM.

İyi Forumlar



Yazdan Kalma Bir Ekim Günü...

Sonbahar güneşi kapının deliklerinden içeri süzülüyor, İçerisi loş olduğundan Işınlar ok gibi dimdik yere vuruyordu, şöminede karşı duvarda dans eden, cılız sönmek üzere olan bir ateş yanmaktaydı. İçerisi hafif dumanlıydı...


Kapı hızlıca açıldı, alelacele içeri giren Şerzen, Örsün başına geçip körelmiş silahını örs etmeye başladı, eğilen bükülen yerleri çekiçle vurarak düzeltiyordu.
Aklına Karbon Çeliği Tozu geldi, tozla hem daha hızlı hemde daha iyi bir şekilde silahını temizleyip, tamir edebiliyordu. Şerzen Silahıyla uğraşırken kapı hafifçe tıklandı.
- Kim O ?
- Benim Ağabey Şerkin, Fevriye'nin torunu , Babam gönderdi, bu poşeti sana teslim etmemi söyledi.
- Neymiş onlar ? getir bakayım.

Çocuk Güneşi arkasına alarak içeri girdi.
Şerkin 16-17 yaşlarında kısa saçlı siyah gözlü kafasında şapka takılı sarışın atılgan bir çocuktu.
Poşeti uzatıp geri kapı eşiğine doğru yöneldi .
- Ben gideyim ağabey Karanlık çökmeden, babam erken gelmeye çalış dedi.
- Dikkatli git sağa sola takılma, Babana Çok Çok selam söyle.
- Çocuk kapıyı kapatıp Hızlıca uzaklaştı.
Şerzen Sımsıkı bağlanmış poşeti açtı birkaç ay önce Şerkin’in babasından bazı şeyler istemişti onları göndermişti.
Poşetin içinde bronz,meşe kerestesi,ok sertleştirici ve ametist-lapis vardı, istediği bazı eşyalar eksikti.
Baya olmuştu bunları isteyeli unutmuş olmalıydı , zaten yarın aksam Şerkin’in babasının evine yakın ormanda dolaşmaya çıkacaktı, yakınken uğrar kalanları da bi daha hem hatırlatır, hemde bi çayını içerim diye düşündü…

Ertesi Gece …

Yanına Birkaç tane iksir alıp kapıyı kapattı , ev ahalisine haber vermeden çıkıp yola koyuldu.
Şerkin’in Babasının evine gitmek için Tehlikeli Orman’dan geçmek gerekiyordu veya sahili takip ederek ulaşmakta mümkündü, ama ormandan az süren yol sahilde on kat fazla idi …
Tepeye Ulaşınca Durdu,Ovaya baktı ‘’ Hey Gidi Heyy’’ Diye içerledi,Silahını çantasından çıkarıp sessiz adımlarla ormanda yürümeye başladı, Mümkün olduğunca Çalı ve Kayaların dibinden gitmeye çalışıyor kendisini kamufule etmeye çalışıyordu.

Ormanda Belli başlı 2-3 tehlike vardı Çeteciler ve Yağmacılar,
Ormandan karşıya geçmeye çalışırken yakalananlardan haraç istiyor, para vermeyen, vermekte direnen veya parası olmayanı ise feci şekilde dövüyorladı. Çeteciler ve Yağmacıların sadece ismi farklı idi her hareketleri tıpa tıp aynı idi,
Adam kaçırma, soygun ,haydutluk …

Ağır ve dikkatli adımlarla yürürken az sağında ki kayalıkların yanında iki kişinin yürüdüğünü fark etti, Bu da neydi böyle ? bu ormana kaç seferdir gelip gidiyordu çeteci ve yağmacılar dışında kimseleri görmemişti,Tabi geceleri önünde kaçışan kır fareleri dışında…

Kimdi acaba bu iki kişi? Bu saatte burada ne geziniyorlardı. Adamları Usulca takip etmeye başladı yüzlerini seçemiyordu Orman karanlıktı henüz Mehtap’da doğmamıştı.
Kısa bir yürüyüşten sonra adamlar durdular,
- Sen burda dur gelen olursa baykuş gıbı ötersin .
- Başıyla tamam demesiyle diğer adam gözden kayboldu.
Adam karşısında oturuyordu, net görüyordu, ama kim olduğu ne için burda oldukları hakkında en ufak fikri yoktu bekleyen adamın elinde Mavzere benziyen uzun bir silah vardı , Şerzen’inde silahı vardı ama uzak mesafeden mavzer kadar etkili değildi, kısa mesafeden ise gövdeyi ikiye bölecek güçteydi.
Sessizce beklemeye devam etti , bir yandan korkuyor bir yandan ise adamı vurmayı düşünüyordu , ama silahı düşününce bu fikrin aptalca olduğunu düşündü ve vazgeçti.

Birkaç dakika sonra arkadaşı geldi ,

- Halletin mi?
- Halletim, Baya birikmiş ,
Bıyık altından gülüştüler ve geldikleri yöne dönüp kendi aralarında sessizce konuşarak gözden kayboldular,

Şerzen adamların bir şey sakladığını düşündü, yoksa gecenin köründe burada ne işleri vardı.
Adamın gittiği yöne doğru yürüdü bu arada mehtap ufuktan kafasını çıkarmaya başlamıştı henüz ışıkları ormana vurmamıştı,

Sessiz ve soğukkanlı davranıyordu adamın gittiği tarafı santim santim inceledi ama kaya parçaları ve çalılardan başka bir şey bulamadı, buraya bir iz bırakarak gündüz gelip kontrol etmeyi düşündü…

Şerkin’in Babasının gönderdiği meşe kerestesinden birkaç parça koparıp gezindiği alana serpti, tekrar yoluna devam etmeye başladı...

Oyun materyalleri ve betimleme ağırlıklı. Takip edilir cinsten rez alalım

(2)

Şerkin’in Babasının evine ulaştığında saatler gece yarısını geçmişti, Kapıda Nöbet tutan muhafızlardan birisi kendisine yaklaşıp’’Buyrun Hoşgeldiniz’’ dedi.
Şerzen, Savaş Beyle görüşmek istediğini söyledi.
- Savaş Bey Uyuyordur muhtemelen, buyrun bu gece misafirhanede kalın kendisiyle yarın sabah görüşürsünüz.
Misafirhaneye kadar kendisine muhafız eşlik etti, misafirhane evin giriş katında yan yana bulunan odalardan birkaç tanesiydi.

- Efendim geç geldiniz erken gelseydiniz Yemeğe katılırdınız.
- Geç çıktım evden .
- Peki Efendim isterseniz geldiğinizi Beyfendiye Haber edeyim?
- Yok, gerek yok yarın görüşürüm kendisiyle.
- Peki Efendim İyi geceler dilerim. Bi isteğiniz olması durumunda seslenmeniz yeterledir.
- Teşekkür Ederim. İyi geceler.
Muhafız Kapıyı kapatıp nöbet alanına doğru yürümeye başladı.

Sabah Uyandığında Kahvaltı hazırlanmış, Salona mis gibi çay kokusu dağılıyordu, Üstünü başını düzeltip dışarı çıktı, elini yüzüyüp yıkayıp geri geldi, Şerkin masada oturmuş, uykulu gözlerle Şerzen’e baktı,
- Ağabey sen ne zaman geldin
- Akşam geldim geldiğimde uyuyordunuz. Uyanırmadım vakit geç olmuştu.
- Keşke uyandırsaydın ağabey savaş anılarını anlatırdın bana.
Şerzen Gülümseyerek,
- Çok meraklısın baban gibi.

Tam babasından söz ettiği anda Savaş girdi içeri .

- Şerzen sen adamı fıtık edersin, geldiğini neden haber vermiyorsun , sabaha kadar lak lak ederdik be.
- Ağabey vakit epey geçti uyandırmak istemedim.
- E Ne var ne yok hangi rüzgar attı seni buraya , sen kolay kolay gelmezsin buralara?
- Dolaşıyordum vakit geç olduğu için yanına uğramak istedim hemde Şerkin’in getirdiği malzemelerde eksik vardı onları söyleyeyım dedim.
- Yav Şerzen hep iş güç peşindesin, gel hele bi adam akıllı kahvaltı yapalım önce.
Masaya geçip kahvaltı yapmaya başladılar, Savaş çok hızlı yemek yerdi , birkaç dakika içinde kahvaltısını yapıverdi.
- Ben dışarıda kamelyada oturuyorum oraya gelirsin Şerzen.
- Tamam ağabey sen geç bende geliyorum hemen.
Şerzen masadan kalkıp dışarı çıktı Savaş’ın yanına geçip oturdu,
- Ağabey bazı eşyalar eksikti mahsuru yoksa onlarıda rica edecektim senın dışında kimse yardım edemez bana bulursan anca sen bulursun.
- Neydi istediklerin ?
- Hidrojen,Gümüş akrep Kuyruğu ve Anka tozu.
- Buluruz sen canını sıkma, bulunca ben gönderirim sana.
Şerzen, Savaş’tan istediklerini bulup getireceğini biliyordu, Bu bölge Orman dışında Savaş’ın elindeydi, İstekleri gelirse müthiş bir şey planlayacaktı ama herşey tas tamam olmalıydı tek bir parça bile eksik olsa bütün emekleri boşa giderdi.
Aklına yolda gördüğü adamlar geldi, Savaş’a söyleyip söylememekte kararsız kaldı.Tam söylemeye başlayacaktı ki...
Kapıda beliren Muhafız yanlarına gelip ,
- Efendim birisi sizinle görüşmek istiyor
- Kimmiş ?
- Bilmiyorum efendim üstünü aradık temiz,Salonda sizi bekliyor.
- Tamam geliyorum.
Muhafız tekrar kapının önünde beklemeye başladı.
- Şerzen sen otur geliyorum hemen.
- Tamam Ağabey bekliyorum.
Savaş birkaç dakika sonra geri geldi, Şerzen akşam gördüğü adamları anlatmaktan vazgeçti,söylemek istemiyordu. İçinden bir Ses kendisine mani oluyordu...

- Ben kalkayım ağabey geç olmadan.
- Gündüz gözüyle mi gideceksin ? Tehlikeli olur akşamı bekle istersen.
- Acele işlerim var ağabey, yoksa kalırdım akşama kadar.
- İyi Madem dönüşte annemin mezarına uğrayıp şu çiçekleri bırakıver , birde dua et, sana zahmet.
- Bırakırım ağabey , ederim emrin olur.
Çiçekleri aldı Savaş’la tokalaşıp Evden ayrıldı.
Fevriye Hanımın mezarı ormanın sırtlarında kalan kuytu bir köşedeydi. Kendisi istemişti buraya defnedilmeyi.

Şerzen’in bir elinde silah, bir elinde çiçek ormanda yürüyordu, mezarlığa ulaşmıştı toplasan on tane mezar ya vardı ya yoktu, etraf sessiz ve ürkütücüydü, hani gece olsa insan altına kaçırırdı o derece.
Çiçekleri mezarın üstüne bırakıp dua etti, birden bir ürperti sardı vücudunu, gitmesi gerekti,
Tekrar yola koyuldu yolda çetecilere denk geliyordu ama görünmeden atlatıp yoluna devam ediyordu, tam ormandan çıkıyor, dağlık alana gelmek üzereydi ki fark edildiğini anladı çeteciler av köpekleri ile Şerzen’i kovalıyordu, Kısa süreli bir kovalamacadan sonra çeteciler pes ettiler, Çetecilerden birkaçı birşeyler söyleyerek geri dönüp gittiler, normalde çeteciler birini yakalamadan peşini bırakmazlardı, ama dağlık alana alışkın olmadıklarından başarısız olmuşlardı.

Şerzen bir ağacın altına oturup soluklanmaya başladı…

Plafect00 yazdı: ↑18 Eyl 2018 11:21 Selamlar,

Yaptığın betimleme yeterli, içerik pek monoton sayılmasa da ağır bir ilerleyişi var. Yani kurguna iyi diyebilirim. Ama yazının biçimsel özellikleri beni çok yordu. Noktalamalar çoğunlukla eksik veya yanlış, bazı büyük harfler hatalı. Ayrıca kelimeleri kullanma şeklin de (kullanıldığı yer babında söylüyorum) okurken yüzümü ekşitmeme sebep oldu. Hikayene sözüm yok ama yazdığım sorunların üstüne düşmeni tavsiye ediyorum. Lütfen eleştirimi okuduğunda yazmaktan soğuma. Hala takipteyim ve güzel bir eserin ortaya çıkacağını düşünüyorum.

Merhabalar, kardeşim açıkçası senin böyle bir yorum atacağını tahmin etmiştim, biliyorum bazı noktalama işaretlerini sonradan fark ediyorum ama değiştirme şansımız bulunmuyor forumda, daha dikkatli olmaya çalışırım.

Ayrıca eleştiriye açık bir insanım ve bu hikayeyi sona getirene kadar yazmayı kafama koymuşum.

Eleştiri ve yorumunun için teşekkür ederim.

(3)

Savaş ,gençlik zamanında Lodos Klanına defalarca başvurmasına rağmen alınmamıştı, bir süre sonra böyle olmayacağını düşünüp kendine ait bir klan kurmaya karar vermiş ve başarılı olmuştu. Klanı Lodos fikirleri taşıyor ama Arz’ın Çocukları Klanı ile çarpışmıyordu, Arz ve Lodos çatışmasından bıkan neferler, Savaş’ın klanına katılıyordu. Klan’ın adı ‘’GATŞERS’’ idi , klan bayağı büyümüş ve güçlenmişti, klana katılan neferlerin, silah,zırh ve asalarına damga ile ‘’4287377’’ numarası vurulup arkasına ise üye numarası vurulurdu, ‘’4287377-0123’’ gibi. Her üyenin bir görevi ve numarası vardı.
Gatşers Klanı , Gediz Bey ve Handan Hanım’ın çocukları ile iyi geçinmeye çalışırdı, ancak fikirleri Lodos Klanına yakın olduğu için Arz Klanı Gatşers Klanına pek güvenmezdi. Ancak mecbur kaldıkları zaman maddi, silah , kıyafet , zırh ve materyal desteği alırlardı.''Denize düşen yılana sarılır mantığıyla''...

Bazen kanı kaynayan genç neferler olay çıkarırdı ama, iş büyümeden tatlıya bağlanırdı.

Gatşers Klanının başında Savaş Bey, Arz’ın Çocuklarının başında Işık Hanım’ın uzaktan akrabası Vesile Hanım, Lodos Klanının başında savaşcı ustası Kılıçkıran Azam Bey vardı.

Savaş’ın Klanı her iki klandan maddi olarak çok güçlüydü, Klana alım olduğu duyurulduğundan bu yana her gün en az yirmi – otuz kişi klana katılmak için gelir, sadece 5-10 tanesi kabul edilirdi. Klan merkezi, eski kurt mağarası içinde büyük mağaraya yakın bir yerde bulunuyordu, komuta merkezi ise Ada Sahilinde bulunan Savaş Bey'e ait evdi.
Hem komuta merkezi hem de klan merkezi müthiş bir güvenlik önlemiyle korunurdu,klan merkezi binası çıkmaz bir sokakta gibi görünsede , Savaş ve Gatşers Klanı tehdit altında olması durumunda kullanılmak üzere hızlı ve güvenilir geçişin mümkün olduğu gizli kapılar ve tüneller yapılmıştı. Kapıların çıkışı, ada girişine yakın açılmıştı. Lodos ve Arz çatışması, Gezgin Şehir ve Kuklacı Çölünde devam ediyor,bu işten en karlı çıkan ise Gatşers Klanı oluyordu. Ha bire üretim yapıp klanlara satış yapmaktaydılar. Bu da fevkalede para geliri demekti…

Tabi para olunca düşmanlarınızda artacak, dostunuzda artacak demekti…

(4)

Şerzen dinlenmiş,Güneş ise git gide batıyordu, yola koyulacakken akşam gördüğü adamlar geldi aklına, tekrardan meşe kerestesi serptiği yere gitmeye karar verdi. Geri dönüp gün batmadan oraya ulaşmalıydı. Yoksa ertesi günü beklemek zorunda kalacaktı. Çeteci ve köpeklere fark ettirmeden ulaşmaya çalışıyordu. On ,onbeş dakika sürecek yolu bir buçuk saatte zor katetmişti.

Meşe kerestesi serptiği alanı kontrol etmeye başladı, her taşın altına bakıyor, her çalının içini kontrol ediyordu , ama en ufak bir şey bulamıyordu,yere mi gömmüşlerdi acaba?... Kayalıklara doğru yürümeye başladı.Büyükçe bir mantar kümesi vardı kayalığın dibinde, tıpkı ganodermaya benziyorlardı. Rengi siyaha çalan mantarların üstünde yeşil çiçekler bulunuyordu.İlk defa böyle mantarlar görmüştü, bir iki tanesini koparıp sırt çantasına koydu. Belki işe yarar veya Dilemma Hatun ne olduğu hakkında birşeyler söyler diye düşündü. Alanda biraz daha dolaştıktan sonra aradığını bulamadığını düşünerek uzaklaştı…
Güneş batmak üzereydi son defa ormanda ki kuru ağaçların tepesine vuruyordu, Şerzen sessiz ve ağır adımlarla ormandan eve doğru yürüyordu, ormanın içinden ufak uğultular geliyordu, kim bilir belki çeteciler, parası olmayan birinin kemiklerini kırıyorlardı….

Eve ulaştığında saat 22.00’a yaklaşmıştı. Evin gece bekçisi, demir bahçe kapısının önünde volta atıyordu, bekçiye selam verip içeri girdi. O kadar yürümenin verdiği yorgunlukla elbiseleri ile birlikte kendisini yatağa atmış, düşüp uyumuştu…

Şuraya park edeyim.

Okuyan arkadaşlar eleştiri ve yorum atarsa sevinirim:)