FAN ART HAZIRSA BİZDE HAZIRIZ
Gönderilme zamanı: 27 Eyl 2012 21:13
Merhabalar arkadaslar ...
Uzun zamandır fan art ' a katılmak istiyordum ve hiç kısmet olmadı ...
Bu yıl ise nişanlın ve loncamla beraber bir kaç çalışma yaptık ... Bunları sizlerle paylasmak istedim ...
Umarım sunucumuza basarılar getırırler ...
BİR ARZ BİR LODOS
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=6Nl2ToSQ ... e=youtu.be[/youtube]
Darkinside CROW olarak aktarılıcaktır ....
İsmi tam olarak hatırlanmıyor ... Biz SAVAŞ diyelim ..
Darkinside CROW olarak aktarılıcaktır ....
ARZ MI LODOS MU ?
Jasmine ...
DOSTLUK
Bloodyshield
BİR İSTANBUL ANISI
Darkinsie CROW olarak degişicektir ...
VATANİ GÖREV
Bloodyshield
AKTAR YASEMİN
Jasmine
ŞİFACI
Darkinside CROW olarak degişcektir ...
KAYIP ŞEHİRE BAKIŞ
KAYIP AJANIN NOT DEFTERİ ....
Bir gün meteorda İstihbarat Subayı ile konuşurken aniden telefon çaldı. Subay telefona baktı. Birden yüzündeki ifade değişti. Bense heyecanlanarak ne olduğunu merak ediyordum.
İstihbarat Subayı ‘Nasıl? Gerçekten öyle bir şey var mı? Olamaz!’ diye bağırıyordu. Telefonu kapatarak bana döndü ve ‘Agah Bey aradı’ dedi. Heyecanla ‘Ne olmuş?’ dedim. ‘Sanırım bir ada varmış’ dedi. ‘Peki Agah Bey nasıl öğrendi?’ diye sordum. Bana kızarak ‘Ne yapacaksın nereden öğrendiğini! Neferlerden biri bulmuş sanırım’ dedi. ‘Bu kıyamet arasında sanki hiç derdimiz yokmuş gibi bir de orayı araştıracağım. Nasıl bırakırım burayı…’ diye sinirli sinirli konuşuyordu. Aklıma birden orasının belki temiz kalmış olabileceği geldi. Hemen subayın sözünü kestim; ‘Ben gidebilirim. Belki orası temizdir ve bunca masum insanı oraya götürebiliriz. Orada rahat yaşarlar. ’ dedim. Her zamanki gibi bana kızarak ‘Orası mı temiz olacak? Biraz zor, kesin orada da bir şeyler vardır. Kesin… Ama ben gidemem, burada bu girişin tek savunması benim.’ dedi. Az biraz düşündüm. Benimde ailem ortada ve açıktaydı. Evimiz yıkılmış, tek göz odada kalıyorduk. İçimden ‘Hiç düşünme git, belki temizdir. Temiz kalmamışsa bile geri dönerim. Ne olacak ki? Koca kıyametten kurtuldum oradan da kurtulurum’ diyordum. Subaya ‘Ben giderim önemli değil. Siz burada kalmalısınız. Temiz ise çoğu insan sorunsuz bir şekilde orada yaşamaya başlar’ dedim. Subay biraz düşündü ve ‘Peki ama dikkat et bir ajanımı daha kaybedemem. Emin misin bak orada neyle karşılaşacağını bilmiyorsun. Her şey olabilir.’ dedi. Benimse bir kulağımdan girip diğer kulağımdan çıkıyordu bu sözler. Çoktan hayal kurmaya başlamıştım bile. Cin, kurt adam, tepegöz, çeteciler olmayan bir yer hayal ediyordum. Subayıma ‘Tabi efendim hiç merak etmeyin. Çok dikkatli olacağım sağ salim güzel haberlerle döneceğime eminim.’ dedim ve yola çıktım.
Elimde rahmetli babamın beylik tabancası vardı. Hayaller kura kura yola devam ediyordum. Cinleri ve yılanları geçmiştim. Karşıma bir ruh taşı çıkmıştı. Hemen elimi koydum üstüne ve ışınlandım. Gözümü kapatmıştım ki açtığımda gerçekten bir adadaydım. Mis gibi deniz ve çimen kokusu vardı havada. ‘Evet, evet! Kıyametten arta kalmış bir cennet varmış!’ diye avazım çıktığı kadar bağırıyordum. Etrafıma baktım ve güzel bir ev gördüm. Evin yanında bir işportacı vardı. Beni görünce ‘Bende yeni geldim. Sen teşkilattansın değil mi? Dikkat et güzel bir yer de ilerde köpeğe benzer bir şeyler var.’ dedi. ‘Tamam dikkat ederim sende dikkatli ol.’ dedim ve yürümeye başladım. İlerde bir deniz feneri gördüm. Belki birileri vardır diye oraya gitmeyi düşündüm. Yürümeye devam ederken işportacının dediği köpekleri gördüm. Belki zararsızlardır diye duraksamadan ilerliyordum ki biri üzerime koşmaya başladı. Öyle hızlıydı ki inanamadım. Bence koşmaya başladım. Ne kadar koşarsam koşayım bana yetişiyordu. Babamın beylik tabancası çıkardım ve ataş etmeye başladım. Onu öldürmüştüm ve yoluma devam ediyordum. Bu arada hayallerim az da olsa yıkılmıştı. ‘Ama olsun, bunları temizleyebiliriz.’ diyerek devam ettim.
Bir ses duydum. Köpek hırlaması gibiydi ama daha kötüsüydü. Arkamı döner dönmez bir sürü köpek gördüm. ‘Köpekler böyle koşamaz bunlar da ne?’ diye düşündüm. Aklıma aniden babamın anlattığı hikaye geldi. Eskiler eğlenmek için köpekleri yarıştırırlarmış. Bir tavşan salıp arkasından köpekleri salarlarmış. Hatta ‘Tavşan kaç, tazı kovala.’ lafı da oradan gelirmiş galiba. Anladım ki bunlar da tazıydı ama buraya nasıl gelmiş olabilirlerdi ki. Anlaşılan burası da kıyametten etkilenmişti.
Koşuyordum ama çok geçti. Tabancamla ateş ediyordum ama bir işe yaramıyordu. Saymaya çalıştım ama olmadı. 2,5,8… O kadar kalabalıklar ki… Birden bir tanesi ayağımı ısırdı. Dişleri jilet gibiydi. Hani jilet ilk keser de anlamazsınız ya sonrasında bir acı duyarsınız. İşte bu da öyleydi.
Halim kalmamıştı ama yinede koşmaya çalışıyordum. Tam bir Arz topluluğu gördüm ama her şey için çok geçti. Nefes almaya çalışmaktan sesim çıkmıyordu. Bir kayanın dibine düştüm. Tazılarsa durmadan geliyordu. Son olarak aklıma cebimdeki not defteri ve kalem gelmişti. Ve burada son yaşadıklarımı yazmaya koyuldum.
Ben bu satırları yazarken tazılar hala saldırıyorlar. Etimle kemiğim ayrılıyor resmen. Son sözlerime yaklaşıyorum artık… Bu not defterini bulanlardan son isteğim; İSTANBUL’U BU KIYAMETTEN KURTARIN!
Elveda…
BLOOD LONCASI
Uzun zamandır fan art ' a katılmak istiyordum ve hiç kısmet olmadı ...
Bu yıl ise nişanlın ve loncamla beraber bir kaç çalışma yaptık ... Bunları sizlerle paylasmak istedim ...
Umarım sunucumuza basarılar getırırler ...
BİR ARZ BİR LODOS
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=6Nl2ToSQ ... e=youtu.be[/youtube]
Darkinside CROW olarak aktarılıcaktır ....
İsmi tam olarak hatırlanmıyor ... Biz SAVAŞ diyelim ..
Darkinside CROW olarak aktarılıcaktır ....
ARZ MI LODOS MU ?
Jasmine ...
DOSTLUK
Bloodyshield
BİR İSTANBUL ANISI
Darkinsie CROW olarak degişicektir ...
VATANİ GÖREV
Bloodyshield
AKTAR YASEMİN
Jasmine
ŞİFACI
Darkinside CROW olarak degişcektir ...
KAYIP ŞEHİRE BAKIŞ
KAYIP AJANIN NOT DEFTERİ ....
Bir gün meteorda İstihbarat Subayı ile konuşurken aniden telefon çaldı. Subay telefona baktı. Birden yüzündeki ifade değişti. Bense heyecanlanarak ne olduğunu merak ediyordum.
İstihbarat Subayı ‘Nasıl? Gerçekten öyle bir şey var mı? Olamaz!’ diye bağırıyordu. Telefonu kapatarak bana döndü ve ‘Agah Bey aradı’ dedi. Heyecanla ‘Ne olmuş?’ dedim. ‘Sanırım bir ada varmış’ dedi. ‘Peki Agah Bey nasıl öğrendi?’ diye sordum. Bana kızarak ‘Ne yapacaksın nereden öğrendiğini! Neferlerden biri bulmuş sanırım’ dedi. ‘Bu kıyamet arasında sanki hiç derdimiz yokmuş gibi bir de orayı araştıracağım. Nasıl bırakırım burayı…’ diye sinirli sinirli konuşuyordu. Aklıma birden orasının belki temiz kalmış olabileceği geldi. Hemen subayın sözünü kestim; ‘Ben gidebilirim. Belki orası temizdir ve bunca masum insanı oraya götürebiliriz. Orada rahat yaşarlar. ’ dedim. Her zamanki gibi bana kızarak ‘Orası mı temiz olacak? Biraz zor, kesin orada da bir şeyler vardır. Kesin… Ama ben gidemem, burada bu girişin tek savunması benim.’ dedi. Az biraz düşündüm. Benimde ailem ortada ve açıktaydı. Evimiz yıkılmış, tek göz odada kalıyorduk. İçimden ‘Hiç düşünme git, belki temizdir. Temiz kalmamışsa bile geri dönerim. Ne olacak ki? Koca kıyametten kurtuldum oradan da kurtulurum’ diyordum. Subaya ‘Ben giderim önemli değil. Siz burada kalmalısınız. Temiz ise çoğu insan sorunsuz bir şekilde orada yaşamaya başlar’ dedim. Subay biraz düşündü ve ‘Peki ama dikkat et bir ajanımı daha kaybedemem. Emin misin bak orada neyle karşılaşacağını bilmiyorsun. Her şey olabilir.’ dedi. Benimse bir kulağımdan girip diğer kulağımdan çıkıyordu bu sözler. Çoktan hayal kurmaya başlamıştım bile. Cin, kurt adam, tepegöz, çeteciler olmayan bir yer hayal ediyordum. Subayıma ‘Tabi efendim hiç merak etmeyin. Çok dikkatli olacağım sağ salim güzel haberlerle döneceğime eminim.’ dedim ve yola çıktım.
Elimde rahmetli babamın beylik tabancası vardı. Hayaller kura kura yola devam ediyordum. Cinleri ve yılanları geçmiştim. Karşıma bir ruh taşı çıkmıştı. Hemen elimi koydum üstüne ve ışınlandım. Gözümü kapatmıştım ki açtığımda gerçekten bir adadaydım. Mis gibi deniz ve çimen kokusu vardı havada. ‘Evet, evet! Kıyametten arta kalmış bir cennet varmış!’ diye avazım çıktığı kadar bağırıyordum. Etrafıma baktım ve güzel bir ev gördüm. Evin yanında bir işportacı vardı. Beni görünce ‘Bende yeni geldim. Sen teşkilattansın değil mi? Dikkat et güzel bir yer de ilerde köpeğe benzer bir şeyler var.’ dedi. ‘Tamam dikkat ederim sende dikkatli ol.’ dedim ve yürümeye başladım. İlerde bir deniz feneri gördüm. Belki birileri vardır diye oraya gitmeyi düşündüm. Yürümeye devam ederken işportacının dediği köpekleri gördüm. Belki zararsızlardır diye duraksamadan ilerliyordum ki biri üzerime koşmaya başladı. Öyle hızlıydı ki inanamadım. Bence koşmaya başladım. Ne kadar koşarsam koşayım bana yetişiyordu. Babamın beylik tabancası çıkardım ve ataş etmeye başladım. Onu öldürmüştüm ve yoluma devam ediyordum. Bu arada hayallerim az da olsa yıkılmıştı. ‘Ama olsun, bunları temizleyebiliriz.’ diyerek devam ettim.
Bir ses duydum. Köpek hırlaması gibiydi ama daha kötüsüydü. Arkamı döner dönmez bir sürü köpek gördüm. ‘Köpekler böyle koşamaz bunlar da ne?’ diye düşündüm. Aklıma aniden babamın anlattığı hikaye geldi. Eskiler eğlenmek için köpekleri yarıştırırlarmış. Bir tavşan salıp arkasından köpekleri salarlarmış. Hatta ‘Tavşan kaç, tazı kovala.’ lafı da oradan gelirmiş galiba. Anladım ki bunlar da tazıydı ama buraya nasıl gelmiş olabilirlerdi ki. Anlaşılan burası da kıyametten etkilenmişti.
Koşuyordum ama çok geçti. Tabancamla ateş ediyordum ama bir işe yaramıyordu. Saymaya çalıştım ama olmadı. 2,5,8… O kadar kalabalıklar ki… Birden bir tanesi ayağımı ısırdı. Dişleri jilet gibiydi. Hani jilet ilk keser de anlamazsınız ya sonrasında bir acı duyarsınız. İşte bu da öyleydi.
Halim kalmamıştı ama yinede koşmaya çalışıyordum. Tam bir Arz topluluğu gördüm ama her şey için çok geçti. Nefes almaya çalışmaktan sesim çıkmıyordu. Bir kayanın dibine düştüm. Tazılarsa durmadan geliyordu. Son olarak aklıma cebimdeki not defteri ve kalem gelmişti. Ve burada son yaşadıklarımı yazmaya koyuldum.
Ben bu satırları yazarken tazılar hala saldırıyorlar. Etimle kemiğim ayrılıyor resmen. Son sözlerime yaklaşıyorum artık… Bu not defterini bulanlardan son isteğim; İSTANBUL’U BU KIYAMETTEN KURTARIN!
Elveda…
BLOOD LONCASI
