İstanbul Kıyamet Vakti Oyuncularının Buluşma Noktası
http://forum.istanbuloyun.com/
Bütün İstanbul Kıyamet Vakti hayatımı gözümün önünden film şeridi gibi geçirdin helal olsunNatulcien yazdı: ↑02 Eki 2017 04:22 2007 de mynette okey tavla oynarken reklamı gördüm.Online oyunlara aşinaydım, biraz baktım bıraktım.Sonra tanıdığım bir ablam vasıtasıyla Eminönünde başladım.
-Karakürk için 4 günde grup toplayıp kesilince kalkıp halay çekmiştim evde
-Hiç kimseye güvenmiyordum,bu yüzden eşya almıyordum kazıklanırsam diye. Aktarım yapamıyordum eşyam çalınırsa kaybedersem diye.Uzun bi süre geliştirememiştim karakterimi.
-Zaman zaman ara versem de düzen kurunca geri dönüşlerim oldu. Para kasmaktan ve madenden cok anlamıyordum.Puan dağıtmayı bilmiyordum.İlk savascı karakterimde 15 sarraf 17 lokman 6 madenci 8 kimyacı gibi karışık puanlar vardı ve o zamanlar sıfırlanmıyordu da.
-Derindeki sır eklentisi geldiğinde şifacı kasmıştım, madenleri ve eşyaları efsunları bile detaylıca o zaman öğrendim.
-Maden stoğu yapmaya bayılırdım, satmaz saklardım.Renkleri ve şekilleri çok hoşuma giderdi.Param olursa hep maden alırdım.Sırf elmas çekemiyorum diye rengi hoşuma gittiği için çok önceden 20 bin 50bin gibi paralara aldığım menekşe elmasları, ejder asa geldiği dönemde 50m den satmıştım
-49 lvl gelince baktım para kasamıyorum tabi sunucu cok kalabalık, çevrem de yok. Karizma satmak ne demek onu öğrendim.oyuna aşırı vakit ayırabilen biri değildim.O dönemde hem ünide okuyup iki işte part time çalışıyordum.2 hafta boyunca 2 hesaptan 8 karakter kasıp hunharca kp satmıştım daimi müşterilerim olmuştu
-Eminönünde bir gün oyuna girdim,yeraltı bölgesinde iridyum mavi topaz çekiyorum dolanarak.Madenlerin 16 öbek olduğu sürelerinin yeni uzadığı dönemdi.Elbette ki hatalar olabiliyordu.Bendeki saflık şu şekilde, baktım herkes bi madende oturuyo bende oturdum birine.Yemek yiyorum maden cıktıkca cekiyorum.Her çektiğim iridyum geliyor.Korkup esc ile çıkış yapmıştım
-Oyuna girdiğim bir gün büyücümle klan savası yaparken, bi baktım 50 tane lodosun arasında kimse bana vurmuyor ben hepsine vuruyorum.Bütün diger arzlar ölüyor ben ölmüyorum anlamadım gitti.Tabi tek başıma olduğumda sürekli kp geliyordu
-Eminönündeki ilk x kesimini, kesimdeki şifacı ablamın evinden naklen izleme heyecanını yaşamıştım
-Nihat abi tarafından sürekli ufkabakana gönderilirdim, ilk gittiğimde karakterim düşecek diye çok korkmuştum
-Gaffara ilk gittiğimde şifacıydım,80+ ejder içtikten sonra sadece reçete almak çok sinir bozucu olmuştu ancak düşen hidrojeni 60m den satmıştım.Gaffardan önce uzun bir süre sadece stuarta gitmiştim, düşen bütün köşkleri 40m den satıp saklamamıştım çünkü en fazla 6 ay sonra karakterlerde cok sıkıntı olmayacağını biliyordum.
-Eminönünde kadın oyuncu olarak oynamanın sıkıntısından dolayı,bi süre soranlara adımı oğuzhan demiştim böylece saçma pmler gelmiyordu.Daha sonra kuklacıya geçtim bu verdiğim en güzel karardı.
-Çok değerli insanlar tanıdığım bu oyuna dönem dönem ara versemde, tamamen kopmayı hiç düşünmedim düşünmüyorum da.
benim de ya duygulandım... özellikle kimsenin sana vuramaması kısmında benim de başıma gelmişti muazzam bir olay resmen...Lahza yazdı: ↑02 Eki 2017 17:59Bütün İstanbul Kıyamet Vakti hayatımı gözümün önünden film şeridi gibi geçirdin helal olsunNatulcien yazdı: ↑02 Eki 2017 04:22 2007 de mynette okey tavla oynarken reklamı gördüm.Online oyunlara aşinaydım, biraz baktım bıraktım.Sonra tanıdığım bir ablam vasıtasıyla Eminönünde başladım.
-Karakürk için 4 günde grup toplayıp kesilince kalkıp halay çekmiştim evde
-Hiç kimseye güvenmiyordum,bu yüzden eşya almıyordum kazıklanırsam diye. Aktarım yapamıyordum eşyam çalınırsa kaybedersem diye.Uzun bi süre geliştirememiştim karakterimi.
-Zaman zaman ara versem de düzen kurunca geri dönüşlerim oldu. Para kasmaktan ve madenden cok anlamıyordum.Puan dağıtmayı bilmiyordum.İlk savascı karakterimde 15 sarraf 17 lokman 6 madenci 8 kimyacı gibi karışık puanlar vardı ve o zamanlar sıfırlanmıyordu da.
-Derindeki sır eklentisi geldiğinde şifacı kasmıştım, madenleri ve eşyaları efsunları bile detaylıca o zaman öğrendim.
-Maden stoğu yapmaya bayılırdım, satmaz saklardım.Renkleri ve şekilleri çok hoşuma giderdi.Param olursa hep maden alırdım.Sırf elmas çekemiyorum diye rengi hoşuma gittiği için çok önceden 20 bin 50bin gibi paralara aldığım menekşe elmasları, ejder asa geldiği dönemde 50m den satmıştım
-49 lvl gelince baktım para kasamıyorum tabi sunucu cok kalabalık, çevrem de yok. Karizma satmak ne demek onu öğrendim.oyuna aşırı vakit ayırabilen biri değildim.O dönemde hem ünide okuyup iki işte part time çalışıyordum.2 hafta boyunca 2 hesaptan 8 karakter kasıp hunharca kp satmıştım daimi müşterilerim olmuştu
-Eminönünde bir gün oyuna girdim,yeraltı bölgesinde iridyum mavi topaz çekiyorum dolanarak.Madenlerin 16 öbek olduğu sürelerinin yeni uzadığı dönemdi.Elbette ki hatalar olabiliyordu.Bendeki saflık şu şekilde, baktım herkes bi madende oturuyo bende oturdum birine.Yemek yiyorum maden cıktıkca cekiyorum.Her çektiğim iridyum geliyor.Korkup esc ile çıkış yapmıştım
-Oyuna girdiğim bir gün büyücümle klan savası yaparken, bi baktım 50 tane lodosun arasında kimse bana vurmuyor ben hepsine vuruyorum.Bütün diger arzlar ölüyor ben ölmüyorum anlamadım gitti.Tabi tek başıma olduğumda sürekli kp geliyordu
-Eminönündeki ilk x kesimini, kesimdeki şifacı ablamın evinden naklen izleme heyecanını yaşamıştım
-Nihat abi tarafından sürekli ufkabakana gönderilirdim, ilk gittiğimde karakterim düşecek diye çok korkmuştum
-Gaffara ilk gittiğimde şifacıydım,80+ ejder içtikten sonra sadece reçete almak çok sinir bozucu olmuştu ancak düşen hidrojeni 60m den satmıştım.Gaffardan önce uzun bir süre sadece stuarta gitmiştim, düşen bütün köşkleri 40m den satıp saklamamıştım çünkü en fazla 6 ay sonra karakterlerde cok sıkıntı olmayacağını biliyordum.
-Eminönünde kadın oyuncu olarak oynamanın sıkıntısından dolayı,bi süre soranlara adımı oğuzhan demiştim böylece saçma pmler gelmiyordu.Daha sonra kuklacıya geçtim bu verdiğim en güzel karardı.
-Çok değerli insanlar tanıdığım bu oyuna dönem dönem ara versemde, tamamen kopmayı hiç düşünmedim düşünmüyorum da.
. Sinir olduğum lodosları o çarlarımla kesiyorum 
. Kimse çarlarımı bulup ispat edemediği için o çarparımın varlığını reddediliyorum 
.
