İKV Forum

Allah yakınlarına sabır versin birdaha böyle üzücü doğa olayları olmamasını umuyoruz.

17 Ağustos 1999'da ben 4 yaşındaydım. 4 Yaşında olmama rağmen, yaşadıklarımı an ve an hatırlıyorum.

4 Ağustosta ufak bir gece konduda yaşıyorduk. Abim ve ben aynı odada yatıyor, arada annemlerin yanına gidiyordum.

O gün tam bir felaket senaryosu vardı. Babam Aniden yataktan fırlamış, Beni ve abimi aldıktan sonra Annemle beraber hemen dışarı çıkarmıştı bizi. Dışarı çıktık evet. Etrafımızda birçok kişi, birçok tanıdığım, birçok çocukluk arkadaşım yoktu. Onları göremiyordum. Çocukluk aklımla, daha deprem ne onu bilmezken, 17 Ağustos benim aklımı,zihnimi geliştirdi. Ağlamaya çalışıyordum, bir yandan Annemleri gördükçe ağlayamıyordum. Çocukluk aklım olmasına rağmen onlarında tek tesellisi bizim yanlarında olmamızdı. Etrafımızda neredeyse hiç bir ev kalmamıştı. Biz şanslıydık, Evimiz olmasada en azından Elini tutabileceğim bir Anne, bir babamız vardı. Arkadaşlarım şanssızdı. Çocuk yaşlarda hayatını kaybedip, Aileleriyle beraber MEZAR taşları bile olmadan toprağa gömüldüler. Anlayamıyordum, çocukluk aklımla daha fazla anlam veremiyordum. Babam'ın gözyaşlarımı silmesi, elimden tutup enkaz yerinden uzaklaştırması...17 Ağustos'u Yaşamayan bilemez. 17 Ağustos asla unutulmaz...Yazılarda silinebilir, Zihinlerde silinemez...

o felaketi yaşayan biri olarak allaha şükür ailemden ve yakın çevremden ölen olmadı.adapazarında olan sadece deprem değildi.susuzluk açlık hastalık vardı.