ANARSHY ' nin Günlüğü - Eminönü

[Ttaymmm]

Güzel ve eğlenceli süreklilik olmasını temenni ederim. Bol şans

Teşekkürler güzel yorumun için sana da bol şans

[Ttaymmm]

Tarih : 17.03.2016
Sunucu : Eminönü
Karakter Adı : ANARSHY

Arzuhalcinin yanına gittiğimde tedirgindim. Bana hamit pehlivandan bir çay söyledi. Oturduk...

''-Merana gittiğini biliyorum.''

Şaşırmıştım. Nereden öğrenmiş olabilirdi ? Hayır,hayır... Kimseye görünmediğime emindim. Ama olan olmuştu. Artık arzuhalci benim merana gittiğimi biliyordu.
Hamit pehlivan çayı getirdi. Çay umrumda değildi. Arzuhalciye döndüm. Yavaşça :

-Nereden öğrendin ? dedim.

Gülümsedi. Heryerde gözüm var diyerek geçiştirdi. Sonra kulağıma yaklaşarak '' Bir şeyler öğrenebildin mi ? '' diye sordu.

''Evet'' dedim. Heyecanlanmıştım. Bunu yapan,merana inen ilk nefer bendim. Bunun heyecanını yaşarken kameramı açtım ve fotoğrafları göstermeye başladım. Arzuhalci her fotoğrafa baktığında kafasını kaşıyıp 'hmm' diye bir ses çıkarıp homurdanıyordu.

Tüm fotoğraflara baktığını anladığımda konuşmaya başladım :

-İşe yarar mı ?
-(Kafasıyla Salladı) Kesinlikle işe yarar dedi.

Ardından devam etti :

-''Madem böyle bir şeye başladın devamını benim de desteğim ile getir. Bu fotoğrafları herkes cesaret edip getiremez ki getiremedide. Bunu yapan ilk nefer olarak tarihe adın yazılacak.'' dedi.

Ne yapmamı istersin diye sordum tedirgin bir şekilde.

-Merana tekrar in ve büyük yaratık iflisin fotoğrafını getir. dedi.

Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Bu çok zor ve tehlikeli bir işti.

Devam etti :

-Bunu yaparken yanına bir arkadaşını al mutlaka. Tek başına oraya inip kıyma bir şekilde elime gelmeni istemem doğrusu dedi. (Güldü)

Gülümsemek için kendimi zorladım. Fakat yapamadım korkum buna müsade vermiyordu. Fakat cesaretim ve içgüdülerim bir anda bana teklifi kabul ettirdi.

-''Tamam'' dedim yüksek sesle ve sandalyeden kalktım.

Tokalaştık ve oradan ayrıldım.


Arkadaşım Furkan ' ı telefonla arayıp durumu ona bildirdim. Her zorlukta yanımda olduğu gibi bunda da beni yalnız bırakmadı.Evet ! Belkide birkaç saat sonra iflisle burun buruna gelecektik. Ama her ne olursa olsun o fotoğrafı çekecektim.

Yavaş yavaş ilerliyorduk. Gözüme havada uçan yeşil renkli bir varlık takıldı. Cansızdı fakat hareket ediyordu. Dokunmak istemedik. Hızlıca yolumuza devam ettik.



Yoluma devam ederken çok geçmeden bir de değişik bir bitki gördüm. Kokladım, dokundum. Canlı olduğu her haliyle fark ediliyordu. Elime dolanıyor. Kafamın üzerinde resmen dans ediyordu. Kafamı ve kollarımı kaşındırıyordu.Dalından bir parça koparıp çantama koydum. Sahaf Necmiye gösterebilirdim.



Yukarı doğru çıkıyorduk. Gerçekten uzun bir yoldu üstüne üstlük bir de dikkatli gittiğimiz için daha da yavaşlıyorduk. Sonunda en yukarıya ulaştık. Hertaraf envai çeşit yaratık kaynıyordu. Büyü kullanma konusunda benden iyi olan arkadaşım Furkan yaratıkları haklarken ben de dikkatimi çeken BEYAZ ODA nın fotoğrafını çekmekle meşkuldüm.



Dikkatli bir şekilde beraber beyaz odaya girdik. İçerisi değişik kokuyordu. Koku başımı döndürmüştü. Bayılacak gibi olmuştum. İçeride büyük yeşil bir cisim vardı. Güreş karşılaşmalarının başlama ve bitişini belirtmek için kullanılan bir tür gonga benziyordu bu. Ama bunun dediğim gongla pek alakası olduğunu sanmıyordum.
Furkan kulağıma yaklaştı ve bunun fotoğrafını çekmemin gerektiğini söyledi. Haklıydı...



Ardından yolumuza devam ettik. Yaratıklar halen zihin travmasından kurtulamamışlardı. Şanslıydık. Değişik ve boşluklu merdivenlerde yolumuza devam ettik. Aşağı bakınca kendimi düşecekmiş gibi hissetmiştim. O kadar kasvetli bir bölgeydi ki İflis'in yakınlarında olduğumuza adım gibi emindim.Furkan ile beraber yukarı doğru çıkmaya devam ediyorduk. Çıkarken de fotoğraf almayı ihmal etmiyordum.




En sonunda Yolun sonuna gelmiştik. Etrafımız karanlık ve hertaraf yaratık kaynıyordu. Fakat İflis o kadar güçlü ve büyük görünüyordu ki ; diğer yaratıkların gözde korktucu hiçbir tarafı kalmamıştı. Hemen fotoğrafını çektim. Görevimi başarmama saniyeler kalmıştı.



Fotoğrafı çekmiştim,şimdi sadece bunu arzuhalciye götürmek kalmıştı. Furkanla beraber hızla arzuhalciye doğru yola koyulduk.

[Ttaymmm]

Tarih : 18.03.2016
Sunucu : Eminönü
Karakter Adı : ANARSHY

ARZUHALCİ'NİN MERAKI

Yavaş yavaş yola koyuldum. Bir yandan yürüyor bir yandan da İflis'i düşünüyordum. Arzuhalci bunu neden istemişti. Neden bu kadar merak ediyordu , onu düşünüyordum.Kendi içimde bir çelişki yaşayarak yoluma devam ediyordum.
Furkan yolumu açıyor ben de ilerliyordum. Ekip işi buydu sanırım. Yapılan o kadar şeyden sonra Arzuhalci bana ne söylecekti ? Cesaretim ile ilgili ne düşünüyordu ?

Kafamı dağıttım. Gururluydum. Artık adım tarihe geçecekti. Belki de herkesi cesaretim ile kurtarmış olacaktım. Çok güzel bir duyguydu.
İflisin beynini dağıtmak onunla savaşmaya hazır değildim. Umarım arzuhalci benden böyle bir şey istemezdi. Ama olurda isterse... Gerekeni yaparım.

Sonunda Jandarmalar gözükmüştü. Jandarmalara selam verip köprüyü kullandım,yılanları tek hamle ile öldürdüm. Merdiven ile meteor bölgesine doğru çıktık. Sırtıma cam parçasının gelip battığını atmosferin sıcaklığıyla fark etmemiştim. Fakat artık anlayabiliyordum,oldukça acı vericiydi. Yanıyordu.
Meteor bölgesinden şimşek hızıyla geçtik. Meteordan çıkışımı gerçekleştirip Eminönü bölgesinin temiz havasıyla buluşup derin bir nefes aldım. Çınar Altına doğru yürüdüm Işığa, Yusuf Ağabey ' e ve Hamit Pehlivana selam verip Arzuhalcinin yanına doğru yürüdüm.

Arzuhalci'nin beni beklediği her haliyle belli oluyordu. Masasında arkası dönük bir şekilde önündeki kağıtları kurcalıyordu,okuyordu. Usulca omzuna dokundum. İrkildi :

-''Hoşgeldin umarım iyisindir! '' dedi.

Kafamla onayladım. Devam etti :

-Dediğimi yaptın mı ?

''Evet!'' dedim (gülümseyerek)

O da güldü. Göster diye cevap verdi.

Kamerayı uzattım , aldı ve incelemeye başladı.

-Güzel dedi. Bu senin şanına yakışır bir fotoğraf olmuş diyerek beni övdü.

Övgü için teşekkür ettim.

Arzuhalci uzunca fotoğrafı incelerken aynı zamanda da konuşuyordu :

-Bu fotoğrafları çekerken neler hissettin ?

Cevap vermeden bekledim.

Yaptığımın gerçekten önemli bir şey olduğunun farkındaydım fakat mütevaziliğimi koruyordum.

Arzuhalci :

-Seninle iş yapmak gerçekten çok hoş. Senin gibi neferler İstanbul için özellikle de bu zamanlarda çok gerekli. Seninle çalışmaya devam etmek isterim. Seninle beraber yeraltının her karışını titizlikle inceleyip gelecek saldırılara karşı tedbirler alabiliriz,hatta saldırırlar bile yapabiliriz. Dedi.

Kabul ettim.

-Yarın yanıma tekrar gel yeni görevini vereceğim, dedi.

Başımla onaylayıp oradan ayrıldım.


Eminönü sunucusuna giriş sorunu olduğu için resim alamadım. Düzelene kadar bu şekilde gitmek zorundayım maalesef.

[KILLERA]

Kuzen,günlüğe dönmen güzel olmuş takipteyim. Başarılar

[Ttaymmm]

Kuzen,günlüğe dönmen güzel olmuş takipteyim. Başarılar

Teşekkür ederim kuzen sağol.

[Ttaymmm]

SİYAHEAGLE'NİN TEŞKİLATTA İLK GÜNÜ

Bir gece yarısı evden çıktım.Yürüyordum. Kimseye bakmadan gidiyor, ne yapacağımı bilmeden yürüyordum.Ayakta duracak gücüm yoktu. Bitkindim ve yorgun düşmüştüm. Kendime geldiğimde bir camiinin önünde duruyordum. Kendimi toparlamam için beyaz mermer basamaklardan birine sertçe oturdum. İki elimin avcunu suratıma götürüp hafifçe kendime vurdum. Ayılmam gerekliydi. Kendimi toparladığımda hava aydınlanmaya başlamıştı.
Caminin önüne geldim ve durdum.




Agah Efendi herzamanki gibi camiinin tam ortasında duruyordu ve görmeyen gözleri ile sanki ortalığı izliyordu. Önüne geldim. Kalbim kulağımdan çıkacak gibiydi. Agah Efendi ile daha önce hiç konuşmamıştım. Onunla konuşup teşkilata katılmayı isteceyecektim. Omzuna dokundum.

Buyrun ? diye cevap verdi.

Olayı açıkladım. Teşkilata katılmak istediğimi ve teşkilatın işlerinde yardımcı olmak istediğimi söyledim. Neferlerin neler yaptığını ne iş yaptığını bana anlatmasını istedim.
Gülümsedi. Sesimden genç biri olduğumu anlamıştı. Konuştu :

Demek teşkilattaki neferleri öğrenmek istiyorsun genç ? Ozaman dinle ve sana anlatayım.

''-Teşkilat’ın isimsiz mensuplarıdır onlar.Hayatlarının baharında hayatın gerçekleriyle tanışanlardır.Hangisinin ne iş yaptığını kimse bilmez. Onlara isimleri ile hitap edilmez, isimleri halk içinde zikredilmez, sadece Jandarma’nın basit bir not defterinde tek satırlık bir kayıtları vardır. Ve öldüklerinde, o satırın üzerine bir çizik atılır.
Resmi bir konumları yoktur. Aileleri yoktur. Teşkilat tarafından büyütülmüşlerdir. Gayriresmi deyişle, Nefer olarak adlandırılırlar. Ücretleri düzensizdir. Haklarında çok konuşulmaz.
Bir çok kişi onları, serüvencilerle karıştırır. Ancak serüvenciler kendileri için karlı ve ideal olanı seçerlerken, Nefer’lerin seçme hakkı yoktur. Teşkilat ne görev verdiyse yapmak onların yükümlülüğündedir.

Ve çok azı 30 lu yaşlara ulaşabilir.''



Ardından sanki beni görüyormuş gibi birden kafasını bana çevirdi.

-Demek teşkilata katılmak istiyorsun genç dostum. Anlattıklarımı göze alabilecek misin ?

Gözümü kırpmadan cevap verdim :

-EVET !

Omzumu sıvazladı ve ardından söze başladı.

- ''Ozaman Jandarma Aliye git. O sana ne yapman gerektiğini söyleyecek. Onun dediklerini iyice anladıktan sonra birkaç parça eşya al ve yanıma gel. Sana ilk görevini ben vereceğim genç NEFER!

Dediğini yaptım ve camiye çok yakında bulunan Jandarma Ali ' nin yanına gidip eşyalarımı aldım. Sevinçliydim.



Ardından Agah Efendi'nin dediği gibi yanına gittim. Bana ilk görevimi verecekti.

Teşkilatta her zaman yapılacak bir şeyler vardır genç nefer diyerek söze başladı ve ilk görevimi bana söyledi.İlk görevim insanlara çok çektiren farelerin sayısını azaltmaktı.
Hemen Agah Efendinin verdiği kordinaatta bulunan farelerin yanına doğru yola koyuldum.



Fareleri uzaktan fark etmiştim. Elimde bir yatağan vardı. Desenli ve havalıydı. Birazdan lanet fareleri ortadan ikiye ayıracağım ve sonrasında kanları kılıcıma bulaşacaktı. İşe koyulmuştum. Hepsini yavaş yavaş öldürüyordum.




Sayılarının oldukça azaldığını fark ettiğimde Agah Efendi'nin yanına gittim. Farelerin sayısını azalttığımı söyledim. Beni takdir etti ve gülümsedi. Ellerimin çıplak olduğunu görünce bana bir eldiven hediye etti.Artık ellerim üşümezdi. Ayrıca üzerindeki metaller sayesinde bana zırh da kazandıracaktı.



İlk görevden beni yormayacağını , bugünlük bu kadar yeterli olacağını şimdi gidip evimde biraz dinlenmemi söyledi. Ayrıca yarın Jandarma Ali ' ye uğramamı söyledi. Benimle tanıştıracağı birisi varmış.

Bunun da heyecanı ile Teşkilatta ilk günümün ardından evime doğru yürümeye koyuldum.

[Bloodest123]

Güzel gidiyorsun bol şans.

[Ttaymmm]

Güzel gidiyorsun bol şans.

Teşekkür ederim dostum sağol

[Ttaymmm]

SİYAHEAGLE'NİN TEŞKİLATTAKİ YENİ GÖREVLERİ

Evdeydim. Yeni uyanmıştım. Uyudum mu yoksa yarını mı düşündüm meçhul.

Kalktım eşyalarımı alıp kıyafetimi giyip dışarı çıktım. Etraf haşere kaynıyordu. Agah Efendi ile dün Teşkilatta ilk görevimi yapmıştım. Sıra belki de 2. sindeydi kim bilir ?
Agah Efendi'nin yarın uyandığında Jandarma Aliye git seni biriyle tanıştıracak dediği aklıma geldi. Dünkü merakım tekrar yerine geldi. Gülümsedim. Sık adımlarla caminin yanındaki Jandarma Ali'nin yanına doğru yol aldım.

Sonunda gelmiştim. Agah Efendi herzamanki yerindeydi. Birileriyle konuşuyordu. Güneş yavaş yavaş doğuyordu. Jandarma Ali nöbet yerindeydi. Onun yanına gitmeden önce Agah Efendiye selam verdim.

-'Hoşgeldin.'' dedi kısık sesle.
Gülümseyip Jandarma Ali'ye doğru gittim.

Yanına gelince bana tanışacağım kişinin yerini ve adını verdi. Tanışacağım kişi bir balıkçıydı. Genellikle Galata Köprüsü'nde bulunduğu bilgisini alıp oraya doğru yürümeye başladım.

Çabucak gelmiştim söylenilen yere. Balıkçı oradaydı. Yanına gittim.

-Rastgele usta dedim.
-''Uy sagolasin uşagum'' diye bana cevap verdi.

Olayı anlattım bana 2. görevimi verdi. Kertenkelelerden sıkıntı çektiğini söyledi. Böylelikle yeni görevim de belli olmuştu diyebiliriz. KERTENKELELER!

Hemen işportacıdan aldığım balyozla kertenkeleleri ezmeye başladım.



Yavaş yavaş sayıları azalıyordu. Sonunda hiçbir kertenkele göremedim. Balıkçıya doğru gittim. Ve bana bir Tek Atar isimli tabanca verdi. Hoşuma gitmişti. Dedemin eski evinde çekyatın altına koyduğu tabancayı andırıyordu.



Balıkçı 3. görevimi vermek üzere arkasına baktı ve işaret etti. Yüzünde bir sıkıntı vardı. Kertenkeleleri öldürürken gördüğüm kemeler aklıma gelmişti. Sanırım 3. görevim onlar diye aklımdan geçirirken , balıkçıdan bu düşüncemi onaylayan söz geldi.
Köprünün arka tarafındaki kemelerin yanına gittim. Onlara sert darbeler indiriyordum.



Sayıları tükenince balıkçının yanına tekrar geldim. Bunun sonucu olarak bana bir eldiven verdi. Fakat giymedim. Çünkü Agah Efendi'nin verdiği eldiveni giyiyordum ve onun bende manevi bir değeri vardı. O benim ilk görevimden kazandığım ilk ödülümdü. Başka bir eldiven giyecek bile olsam onu mutlaka saklayacaktım.

[Raskolnx]

Yeni karakterin ismi çok hoşuma gitti kanka baya bir güldüm