İKV Forum

BÖLÜM 5.15 [YOLUN SONU]

Kollarını salmış oturuyordu. Ne uzuvlarından ne de kendisine sorulan sorulardan haberdardı. Gözlerini kıpmaksızın kilitlendiği masaya çarpan sert yumruk biraz ürkerek seken gözlerinin sonunda bir insanı hedef almasını sağladı. Yumruğun sahibi Furkan, masanın üstüne sarkan tek lambanın yerde oluşturduğu ışık çemberinin sınırında konumlanmış sandalyesine bir iki adım geriledi, çöktü. Çemberin uzağında, köşede, karanlığa gömülmüş Korcan’ın dışında odada bir de soruları soran avukat ve yayını kaydeden görevli vardı.
- Asım Bey, sorularımı tekrarlıyorum. Lütfen bu sefer cevapsız bırakmayın.

Korcan, hiçbir şüpheye yer bırakmamak için Asım’ın sorgusunun canlı yayında yapılmasını sağladı. Resmi bir mevkide bulunmamasına rağmen sözleri emir gibi tutuluyor, kimse konumunu sorgulamıyordu. İçinde bulunduğu odada olabilmesi de bunun bir sonucuydu. İnsanların güvenebileceği başka kimse kalmamıştı.

- İstanbul’u yönettiğiniz süre boyunca halkı kandırmış olup, devleti bir mülkünüz gibi kullanmakla, bulunduğunuz mevki olan, “İstanbul Başkan”lığına yolsuzluk yaparak gelmekle suçlanıyorsunuz, kabul ediyor musunuz?
- (Mırıldayarak) Reddediyorum.
- Ender Bey’in radyo yayınında yapmaya çalıştığı açıklama esnasında yapılan silahlı saldırının faili olmakla suçlanıyorsunuz, kabul ediyor musunuz?
- Reddediyorum.
- Malum gecede Fazıl Bey’in ölümüne sebep olmakla suçlanıyorsunuz, kabul ediyor musunuz?
- Reddediyorum.
- Malum gecede Domuz Bey’in ölümüne sebep olmakla suçlanıyorsunuz, kabul ediyor musunuz?
- Reddediyorum.
- (Önündeki kağıtta Korcan’ın zorla yazdırdığı soruya geldiğinde bakışlarını ona yöneltti. Korcan başıyla devam etmesini işaret etti.) Gizit Klanı oluşumunu İhsan Sevener’in kurduğu, resmi bir nitelikte olan ve Erg enerjisini araştırmakla görevli heyetinin dağıtılmasından itibaren İstanbul’u yönetmek için yapmış olduğunuz planlar silsilesine hizmet etmesi için kuruluşundan itibaren finanse etmiş olduğunuzu kabul ediyor musunuz?
- (Asım bu sorunun avukatın ağzından çıksa da Korcan tarafından sorulduğunu anladı. Bakışlarını Korcan’a çevirdi. Başını evet anlamında salladı.) Reddediyorum.
- Asım Bey, her ne kadar tüm suçlamaları reddetmiş olsanız da malum gecede ismi geçen iki kişiden birini öldürmüş olduğunuza dair elimizde bulunan kanıtlara istinaden, cinayet suçundan, idam cezasıyla hüküm giydiğinize İstanbul Ağır Ceza Mahkemesi tarafından karar verilmiştir.

BÖLÜM 5.16 [SON SÖZ]

Başta bazı insanlar cezanın Korcan tarafından Gizit usulü icra edileceğine tepki göstermiş olsa da, bu tepkilerine yağan tepkiler sonucu susmayı tercih etmişlerdi. Eski Klan binası idamdan iki gün önce temizlenmeye ve kısmen de olsa tadilata başlanmıştı. Üçüncü gün sahne kurulmuş, salon içerideki mevcudunun üç katı insan tarafından çevrelenmişti. Dışarıdaki onlarca askere ve salonun içinde bulunan kırk beş askere ek olarak sahnede yedi tane daha vardı. Buna rağmen zorlukla kontrol edilebilen kalabalığa durmadan yeni üyeler ekleniyordu.

Sonunda Asım Bey, iki asker tarafından elleri bağlı bir şekilde sahneye getirildi. Sahneye çıkışıyla beraber üzerine kalabalıktan nefret dolu sözler, hakaretler, küfürler hatta -atanlardan biri askerler tarafından dövülerek dışarı atılana kadar- yumurtalar, domatesler ve küçük taşlar yağmaya başladı. Korcan sahneye çıkana kadar da bu sürdü.

Korcan’ı sahnede gören kalabalık zor da olsa gürültüyü kesti. Köşede bir yerde öksüren biri ve dışarıdan gelen basık gürültü dışında hiçbir ses yoktu. Korcan çok küçük bir anlığına Kendisinin ardından sahneye Fazıl’ın çıktığını sandı. Bu kalabalığı böyle aniden susturabilen tek kişinin o olduğunu düşününce halkın kendisine ne kadar saygı duyduğunu anladı.

- İstanbul başkanlığı makamından, İstanbul Ağır Ceza Mahkemesi tarafından men edilmiş ve yine İstanbul Ağır Ceza Mahkemesi tarafından cinayet suçuyla hüküm giymiş Asım Büyük’ün idamını gerçekleştirmek için halkın istediği üzerine resmi olarak burada bulunmaktayım. Cezaya itirazı olan var mı?

İtiraz gelmeyeceğini bilse de Gizit geleneği gereği bu soruyu sorması gerekmişti. Biri itiraz edecek olsa bile linç yeme korkusundan yapamazdı. Bir müddet bekledikten sonra eski tarz bir tüfeği kınından çıkardı, Gizit usulü idama yakışır tarzdan bir tüfeği… Üzerinde altın ve gümüş işlemeler olan siyah bir tüfekti bu. Sırf bugün için mısır çarşısındaki en usta silahçılardan birine yaptırmıştı.

Tüfeği Asım’ın kafasına doğrulttuğunda aklına Bilge Hanım geldi. Burada gerçekleştirdikleri onca idam yanında Bilge Hanım ve Nurettin de burada, hem de suçsuz yere can vermişti. Şimdi aynı sahneyi lanet kanıyla lekeleyecek Asım yüzünden. Korcan onun burada ölmeyi haketmediğini düşündü, bu onun için fazlaca onurluydu. Ama böyle olması gerekiyordu. Yine Gizit gelenekleri gereği sordu.
- Son bir sözün var mı?

Asım çökmüş gözlerini kalabalıktan bir kişiyle bile karşı karşıya getirmeye cesareti olmadığından sahneye çıktığı andan beri yerden hiç ayırmamıştı. Ancak son sözünü söylemek için ilk defa gözlerini halkla buluşturmuştu. Dizlerinin üzerinde durduğu sahneden insanları seyretmeye başlamasının sebebi belki de söyleyeceği sözün onlar üzerindeki etkisini merak ediyor olmasıydı. Daha öncesinden söylenmiş ancak Asım dışında kimse tarafından duyulmamış bir sözün, aslında Fazıl’a ait olan bir sözün.

- Erg, insanı ele geçirebilen çok tehlikeli bir güçtür. Şimdi görüyorum ki para ondan da betermiş.

Kalabalığın kulaklarını, Asım’ın beynini delen kurşunun arkasında bıraktığı duman ve kan bulutu ağır ağır yere çöktü.

************************************************************

Tartışma ve kavgalarla geçen birkaç haftanın ardından yepyeni adaylarla yapılan seçimlerin bir kazananı yoktu. Tabi halkın yüzde altmışının oy pusulasına gayriresmi olarak yazarak başkan ilan ettiği Korcan sayılmazsa. Furkan’ın yoğun ikna çabaları ve halkın peş peşe gerçekleştirdiği eylemler hatta bazılarının açlık grevine başlaması sonucu istemeyerek de olsa Korcan, başa geçmeyi kabul etmişti.

Başkanlık yeminini dinlemek için Meran meydanında toplanmış devasa kalabalığın gürültüsüne karşın bekleme odasında ses çıkmıyordu. Korcan’la Furkan sigaralarını yudumluyor, Buğra kapının yanındaki koltukta oturuyordu. Odada ne bir zafer sevinci ne bir telaş kırıntısı vardı.

- (En az Korcan kadar ruhsuz) Heyecanlı görünmüyorsun.
- Ne sevinmeye ne üzülmeye değer bir şey kaldı Furkan.
- (Sigarasından çektiği nefesi odaya boşalttı.) Yaşamaya değer?
- (Ayağa kalktı. Derin nefesini alıp vermekte hiç acele etmedi.) Maalesef.

Furkan bu “maalesef”in evet mi yoksa hayır mı olduğunu anlayamadı. Önce Korcan, ardından Buğra odadan çıktılar. Furkan sigarasından kalan yarıya yakın parçayı tek nefeste sömürüp filtreyi kül tablasına bıraktı. Şapkasını aldı, odadan çıkarken aynı soruyu kendine sordu. Kapıyı kapatmadan önce yüzündeki gülümsemeyle ağzından son bir kelime döküldü.

- Maalesef.

SONSÖZ

Bundan tam 3 yıl önce önsözünü yazdığım hikayenin son sözünü yazmak büyük bir zevk. Dönüp eski bölümleri okuduğumda ne kadar eksik olduğumu, ne kadar gelişmem gerektiğini ama aynı zamanda ne kadar geliştiğimi de görüyorum.

Biliyorum, ikv oyuncuları ikvye harcadıkları zamanı asla kayıp olarak görmez, kazandıkları arkadaşlıklar, anılar vardır. Ancak benim için ikvnin yeri daha bir ayrı. Hayatım boyu yapmak istediğim şeyin, hikaye anlatmanın temellerini burada ve belki de en doğru şekilde attım.

Yıllar sonra dönüp buraya baktığın zaman Muhammet Ali, unutma, ikvye borçlusun. Yazmaya dair ilk sözümün sonu olan bu sonsözümde sana teşekkür ediyorum ikv. Teşekkür ederim Gorgar, teşekkür ederim Sobee, ikvyi oynayan herkese ve ikvye dair her şeye teşekkür ederim!

Plafect00 yazdı: ↑16 Kas 2020 18:44 SONSÖZ

Bundan tam 3 yıl önce önsözünü yazdığım hikayenin son sözünü yazmak büyük bir zevk. Dönüp eski bölümleri okuduğumda ne kadar eksik olduğumu, ne kadar gelişmem gerektiğini ama aynı zamanda ne kadar geliştiğimi de görüyorum.

Biliyorum, ikv oyuncuları ikvye harcadıkları zamanı asla kayıp olarak görmez, kazandıkları arkadaşlıklar, anılar vardır. Ancak benim için ikvnin yeri daha bir ayrı. Hayatım boyu yapmak istediğim şeyin, hikaye anlatmanın temellerini burada ve belki de en doğru şekilde attım.

Yıllar sonra dönüp buraya baktığın zaman Muhammet Ali, unutma, ikvye borçlusun. Yazmaya dair ilk sözümün sonu olan bu sonsözümde sana teşekkür ediyorum ikv. Teşekkür ederim Gorgar, teşekkür ederim Sobee, ikvyi oynayan herkese ve ikvye dair her şeye teşekkür ederim!

Biz de boylesine koklü bir seriyi bizlerle paylaştığın için teşekkür ederiz Muhammed, iyi ki varsın.

Daha okuyamadım ama güzel olmuş kardeşim pdf at

Plafect00 yazdı: ↑16 Kas 2020 18:44 SONSÖZ

Bundan tam 3 yıl önce önsözünü yazdığım hikayenin son sözünü yazmak büyük bir zevk. Dönüp eski bölümleri okuduğumda ne kadar eksik olduğumu, ne kadar gelişmem gerektiğini ama aynı zamanda ne kadar geliştiğimi de görüyorum.

Biliyorum, ikv oyuncuları ikvye harcadıkları zamanı asla kayıp olarak görmez, kazandıkları arkadaşlıklar, anılar vardır. Ancak benim için ikvnin yeri daha bir ayrı. Hayatım boyu yapmak istediğim şeyin, hikaye anlatmanın temellerini burada ve belki de en doğru şekilde attım.

Yıllar sonra dönüp buraya baktığın zaman Muhammet Ali, unutma, ikvye borçlusun. Yazmaya dair ilk sözümün sonu olan bu sonsözümde sana teşekkür ediyorum ikv. Teşekkür ederim Gorgar, teşekkür ederim Sobee, ikvyi oynayan herkese ve ikvye dair her şeye teşekkür ederim!

Bitmesine üzüldüm açıkçası...
Kalemine sağlık

Köprünün altından çok sular aktı dostum. Uzun zaman sonra gelip finali okumak bana o güzel dostlarımızı hatırlattı. Eline emeğine sağlık. Bizleri de böyle unutulmaz bir topluluk arasında böylesine güzel bir çalışmayla unutulmaz yaptığın için çok teşekkür ederim.

Plafect00 yazdı: ↑16 Kas 2020 18:44 SONSÖZ

Bundan tam 3 yıl önce önsözünü yazdığım hikayenin son sözünü yazmak büyük bir zevk. Dönüp eski bölümleri okuduğumda ne kadar eksik olduğumu, ne kadar gelişmem gerektiğini ama aynı zamanda ne kadar geliştiğimi de görüyorum.

Biliyorum, ikv oyuncuları ikvye harcadıkları zamanı asla kayıp olarak görmez, kazandıkları arkadaşlıklar, anılar vardır. Ancak benim için ikvnin yeri daha bir ayrı. Hayatım boyu yapmak istediğim şeyin, hikaye anlatmanın temellerini burada ve belki de en doğru şekilde attım.

Yıllar sonra dönüp buraya baktığın zaman Muhammet Ali, unutma, ikvye borçlusun. Yazmaya dair ilk sözümün sonu olan bu sonsözümde sana teşekkür ediyorum ikv. Teşekkür ederim Gorgar, teşekkür ederim Sobee, ikvyi oynayan herkese ve ikvye dair her şeye teşekkür ederim!

Retaliation yazdı: ↑16 Kas 2020 18:55

Plafect00 yazdı: ↑16 Kas 2020 18:44 SONSÖZ

Bundan tam 3 yıl önce önsözünü yazdığım hikayenin son sözünü yazmak büyük bir zevk. Dönüp eski bölümleri okuduğumda ne kadar eksik olduğumu, ne kadar gelişmem gerektiğini ama aynı zamanda ne kadar geliştiğimi de görüyorum.

Biliyorum, ikv oyuncuları ikvye harcadıkları zamanı asla kayıp olarak görmez, kazandıkları arkadaşlıklar, anılar vardır. Ancak benim için ikvnin yeri daha bir ayrı. Hayatım boyu yapmak istediğim şeyin, hikaye anlatmanın temellerini burada ve belki de en doğru şekilde attım.

Yıllar sonra dönüp buraya baktığın zaman Muhammet Ali, unutma, ikvye borçlusun. Yazmaya dair ilk sözümün sonu olan bu sonsözümde sana teşekkür ediyorum ikv. Teşekkür ederim Gorgar, teşekkür ederim Sobee, ikvyi oynayan herkese ve ikvye dair her şeye teşekkür ederim!

Biz de boylesine koklü bir seriyi bizlerle paylaştığın için teşekkür ederiz Muhammed, iyi ki varsın.

Teşekkürler Manas yazarı.

BayTerapi yazdı: ↑16 Kas 2020 22:37 Daha okuyamadım ama güzel olmuş kardeşim pdf at

Yolda.

02ARMA02 yazdı: ↑31 Ara 2020 18:27

Plafect00 yazdı: ↑16 Kas 2020 18:44 SONSÖZ

Bundan tam 3 yıl önce önsözünü yazdığım hikayenin son sözünü yazmak büyük bir zevk. Dönüp eski bölümleri okuduğumda ne kadar eksik olduğumu, ne kadar gelişmem gerektiğini ama aynı zamanda ne kadar geliştiğimi de görüyorum.

Biliyorum, ikv oyuncuları ikvye harcadıkları zamanı asla kayıp olarak görmez, kazandıkları arkadaşlıklar, anılar vardır. Ancak benim için ikvnin yeri daha bir ayrı. Hayatım boyu yapmak istediğim şeyin, hikaye anlatmanın temellerini burada ve belki de en doğru şekilde attım.

Yıllar sonra dönüp buraya baktığın zaman Muhammet Ali, unutma, ikvye borçlusun. Yazmaya dair ilk sözümün sonu olan bu sonsözümde sana teşekkür ediyorum ikv. Teşekkür ederim Gorgar, teşekkür ederim Sobee, ikvyi oynayan herkese ve ikvye dair her şeye teşekkür ederim!

Bitmesine üzüldüm açıkçası...
Kalemine sağlık

Bitmesine üzülmen beni sevindirdi. Teşekkür ederim.

cCckorcancCc yazdı: ↑25 Nis 2021 19:57 Köprünün altından çok sular aktı dostum. Uzun zaman sonra gelip finali okumak bana o güzel dostlarımızı hatırlattı. Eline emeğine sağlık. Bizleri de böyle unutulmaz bir topluluk arasında böylesine güzel bir çalışmayla unutulmaz yaptığın için çok teşekkür ederim.

Plafect00 yazdı: ↑16 Kas 2020 18:44 SONSÖZ

Bundan tam 3 yıl önce önsözünü yazdığım hikayenin son sözünü yazmak büyük bir zevk. Dönüp eski bölümleri okuduğumda ne kadar eksik olduğumu, ne kadar gelişmem gerektiğini ama aynı zamanda ne kadar geliştiğimi de görüyorum.

Biliyorum, ikv oyuncuları ikvye harcadıkları zamanı asla kayıp olarak görmez, kazandıkları arkadaşlıklar, anılar vardır. Ancak benim için ikvnin yeri daha bir ayrı. Hayatım boyu yapmak istediğim şeyin, hikaye anlatmanın temellerini burada ve belki de en doğru şekilde attım.

Yıllar sonra dönüp buraya baktığın zaman Muhammet Ali, unutma, ikvye borçlusun. Yazmaya dair ilk sözümün sonu olan bu sonsözümde sana teşekkür ediyorum ikv. Teşekkür ederim Gorgar, teşekkür ederim Sobee, ikvyi oynayan herkese ve ikvye dair her şeye teşekkür ederim!

Teşekkür ederim. Yazman beni çok mutlu etti.

Yıllar sonra yaşlı bir Beyaz Büyücü Kalfa bir gece yarısı gördüğü düş ile uyandı... Ustasını görmüştü, yine... Günümüzde herhangi bir sınıftan bir nefer elbette kalmamıştı, ama ustası... Ergin imkansız sandığımız şeyleri olağan kıldığını onda görmüştü.

Büyüye hep inandık, büyünün gerçek olduğuna. Ve elbette bir de kendimize... Bizler... Hep var olacağız... Kıyamet'te de...

AFRASiYAB yazdı: ↑25 Mar 2023 02:36

Gizlenmiş İçerikGöster

Plafect00 yazdı: ↑16 Kas 2020 18:44 SONSÖZ

Bundan tam 3 yıl önce önsözünü yazdığım hikayenin son sözünü yazmak büyük bir zevk. Dönüp eski bölümleri okuduğumda ne kadar eksik olduğumu, ne kadar gelişmem gerektiğini ama aynı zamanda ne kadar geliştiğimi de görüyorum.

Biliyorum, ikv oyuncuları ikvye harcadıkları zamanı asla kayıp olarak görmez, kazandıkları arkadaşlıklar, anılar vardır. Ancak benim için ikvnin yeri daha bir ayrı. Hayatım boyu yapmak istediğim şeyin, hikaye anlatmanın temellerini burada ve belki de en doğru şekilde attım.

Yıllar sonra dönüp buraya baktığın zaman Muhammet Ali, unutma, ikvye borçlusun. Yazmaya dair ilk sözümün sonu olan bu sonsözümde sana teşekkür ediyorum ikv. Teşekkür ederim Gorgar, teşekkür ederim Sobee, ikvyi oynayan herkese ve ikvye dair her şeye teşekkür ederim!

Yıllar sonra yaşlı bir Beyaz Büyücü Kalfa bir gece yarısı gördüğü düş ile uyandı... Ustasını görmüştü, yine... Günümüzde herhangi bir sınıftan bir nefer elbette kalmamıştı, ama ustası... Ergin imkansız sandığımız şeyleri olağan kıldığını onda görmüştü.

Büyüye hep inandık, büyünün gerçek olduğuna. Ve elbette bir de kendimize... Bizler... Hep var olacağız... Kıyamet'te de...

Belki olmayan şeyler gördük, belki olmayan şeyler olduk, İhsan Sevener gibi . Teşekkürler kıymetli Afrasiyab.