Gece karanlık örtüsünü gökyüzüne seriyor, biz yarasa gibi karanlıkta uçuşmaya başlıyoruz. Muhammed dostumla gün içerisinde sık sık yazışıyor, görüşüyoruz. Onun da benim de tecrübe edinmeye ihtiyacımız var. Karaköy için oldukça çelimsiziz. Önce Fanatikler, sonra Tünelciler sonra da Dev Tırtıllarla cenk ediyoruz. Sahil kenarında bulduğumuz bir masaya bir müddet oturuyoruz. Muhammed, geçenlerde anıların benim içimi yakıyor demişti. Tebessüm etmiştim, ne diyordu aşık Veysel, benim sadık yarim kara topraktır.
Gece boyunca GBZ kesimine katılıyorum. Bir yandan aklımda ağabeyim var. Yine kafam dalgın, arkadaşlarımın bakışlarının üzerimde olduğunu açıkça hissediyorum. Beni Erg'den dolayı gözlerimin daldığını sanıyorlar, bundan eminim lakin bu sefer ki farklı. Onunla görüşmeliyim diyorum ve kafamı hafifçe yukarı kaldırarak meteorit büyülerimi GBZ'ye atıyorum. GBZ'lerle olan savaşımızda yalnızca bir reçete ile günü kapatıyorum.
*
Sabaha karşı ise ben YollugTigin gözlerimi açıyorum ve birkaç değişiklik sonucu değişen kadromuza dahil olarak Yüce Komiser'in yolunu tutuyoruz. Bir ara Lodosların da mekana dahil olduğunu görüyoruz. İçlerindeki öfkeyi Yüce Komiser'de kusmak istiyorlar. İki karşı klanda da olsa ortak emeller doğrultusunda tek bir güç oluyoruz ve Yüce Komiser'in başına kartal gibi üşüşüyoruz.
İlerleyen saatlerde Lodosların sayısı giderek düşüyor ki, geldiklerinde zaten 6 kişilerdi. Sonra onlar veda ediyor ve Yüce Komiser beldesinde Arz sancağı dalgalanıyor. Ancak o sabah da elimiz boş dönüyoruz ve yarım bıraktığımız uykumuza geri dönüyoruz.
Bugün de böylece bitmiş oldu. Esen kalmanız dileğiyle, selametle!
Oyundaki efsunların hepsinin birer manası olduğunu hepimiz biliyoruzdur. 2012 yılında yapılmış olan çalışmanın konusunu buradan ulaşarak bilgi sahibi olabilirsiniz. Dipnot: Derhi ve İnzar Bey efsunlarının açıklaması yapılmamış. Derhi ve İnzar Bey, Mevlüt Dinç'in bir başka projesi olan Kabus 22'nin karakterleridir.
Hol Bölgesi'in hikayesi, forumdaki bir neferin yazısıyla oluşmuştur.
'Ray başı' olarak hafızalara kazınan yerde fareyi yukarı doğru kaldırdığınızda ilginç şekiller görebilirsiniz. Eğer merak ediyorsanız buradaki konuya bakabilirsiniz.
Acı [49] görevinde karşılaştığımız Yaralı Meran, aslında Derindeki Sır paketinde karşımıza çıkmıştır. Şöyle ki, Meran labirentinde yerde yatan Aydınoğlu, son nefesini verirken bir Beyaz Meran'ın ecelini alması için yanına yaklaştığını ancak bir çağrı duymuşçasına geri çekildiğini söylüyor.
Kablosuz [49] görevinde Emre Yücelen'in 'Dahası Yok' adlı parçasının sözleri geçmektedir.
Tangriss, Stephen King'in Kara Kulesi ve Tolkien'in Yüzüklerin Efendisi'nden alınmıştır.
Geçiyoruz Karaköy'e... Karaköy'ün teması 1940 Nazi Almanya'sı ve az da olsa George Orwell'ın 1984 kitabından alınmıştır.
Oyunda Stalin'i temsil eden Domuz'dan sonra, Hitler'i temsil eden Hakir de oyunumuza dahil olmuştur.
Hakir'in parmağındaki yüzük, Nazilerin sembolü olan Gamalı Haca benzemektedir.
Ayrıca launcher'da ve forumda sağ tarafta yer alan Hakir'in duruşu ve pozu, Amerika'nın bir zamanlar propaganda olarak kullandığı şu görselden alınmıştır.
Karaköy'deki şu posterin teması 1984 temalıdır. Ayrıca üzerinde yazan "Hakir gören ölüm görür" sözü bir kinaye söz sanatıdır. Kinaye sanatı, cümle içerisindeki bir kelimeyi hem gerçek hem de mecaz anlamıyla kullanma sanatıdır ve burada 'Hakir' sözcüğü kinayedir.
Oyundaki Fanatikler, Amerika'daki ırkçı grup Klu Klux klanından alınmıştır.
Oyun içerisinde Sis ile konuştuğunuzda "Karaköy, Kıyametin New York'udur, siz onu da bilmezsiniz" der. Buradan iki farklı mana çıkar. Birincisi, Karaköy ve G.R.C. kulübü para konusunda üst düzey bir statüye sahiplerdir. Borsa ve dolar denilince de aklımıza New York gelir.
İkincisi ise şöyle açıklanabilir: New York da İstanbul gibi iki yakaya sahiptir. Karaköy içerisinde de Galata ve Gizit klanlarının olduğunu belirtmek isterim... Eğer haritada görünen Gezginler diye soracak olursanız, Gezginler Klanı, harita üzerinde tıpkı Karaköy gibi Beyoğlu'na bağlıdır, yani biraz ileri kısımda.
Karaköy müziklerinin huzurlu olmasının sebebi de bununla bağdaşabilir. Zira New York genelde jaz ve sakinleştirici müzikleri ile meşhurdur.
Gelelim isimlere... Kerime, kız evlat demektir.
Hasan, güzellik, iyilik demektir.
Fehim, anlayışlı zeki insan demektir.
Derin ise ismi gibi 'derin', içe dalma manasını taşır. Yönetimin Derin ismini bir gazeteciye koyması ironidir. Zaten Rağmen [57] görevinde kendisine bıraktığımız zarfta şu yazmaktadır: "Acemi muhabirden en “Derin” sevgiler."
Bu güncellemede de efsun isimleri kah güldürmüş kah anlam kazanmıştır. Nerull modeli adından da anlaşılacağı üzere DEV Nerull'dan alınmıştır.
Yeşilmen İcadı efsunu, DEV Orti Muhammed Yeşilmen'den alınmıştır.
Bakırezer, DEV Ronaldo Ferdi Bakırezer'den alınmıştır.
Hünal modeli, Cemal Hünal'ın kardeşi olan ve Karaköy'de çizimleri yapan Kerem Hünal'dan alınmıştır.
Bolat modeli, rahmetli yönetici Özgür Bolat'ı anmak amacıyla kullanılmıştır.
Diğer efsunlardan Temizlik Hastası; temizlik malzemelerin içerisinde bulunan asitten dolayı asit efsunu almıştır.
Ensari efsunu, Mekke'den Medine'ye göç eden halkın yaptığı fiziksel göçten dolayı fizik efsunu olarak yerini almıştır.
Halley, yıldız takımıdır.
Attalus, eski Yunan kralıdır.
Anu veya An, Mezopotamya zamanında gökyüzünün Tanrısı olarak bilinir.
Afrikalı Scipio, Pön savaşlarında Afrika'ya çıkartma yapan Romalı komutandır.
Gustav topu gerçekte de Nazi Almanyası'na ait bir toptur.
Oyunda Güdümlü Balon'un yakınındaki grafitiler, gerçekte de Karaköy'de bolca görülmektedir.
Fareleri zehirleyen gaz, Stephen King'in Mahşer romanındaki benzer havayı taşımaktadır.
GBZ'yi İmha Et [56] adlı görevde GBZ öldükten sonra onu kullanan fare adamın Ateş olduğunu öğreniyor ve hatırlıyoruz. Görevi bize Sis veriyor ve ölen ateş, biraz çelişkili bir durum söz konusu.
Son olarak fare adamların tanklarda bekletilmesi olayı, Aldous Huxley'nin Cesur Yeni Dünya romanındaki insanların kuluçka sistemiyle üreme sistemine benzemektedir.
Muhammed dostumun çağrısı ile kendimi Karaköy sokaklarına atıyorum. Bir müddet beraber bir şeyler yapıyoruz ve sonra GBZ denilen yaratıkları kesmekte karar kılıyoruz. Bir kişi fazlamız oluyor herkes toplanınca ve zar atarak şansımızı zorluyoruz. Bendeniz Reta, dostlarından düşük zar atarak "haydi bana eyvallah" derken, Ahmet'in attığı zarla önce kahkahaya boğulmuş sonra ise giriş biletini alarak kesime dahil oldum. Lakin elimiz boş döndük.
*
Öte yandan gece vakti YollugTigin ile görüşüp onu Yüce Komiser operasyonuna hazırlamak istiyordum. Lakin Kıyamette bir şeyler ters gitmiş ve kara haber gibi 'çöken' Eminönü-Karaköy ile elimizden bir şey gelmeyeceği için gidemedik. Bir saat sonra her şey normale döndüğünde kimsecikler yoktu. Ben de loncamıza yeni katılmış olan Gülsüm'le konuşmaya ve yardımcı olabileciğim husus var mı diye sordum. Zira kendisi 56 seviye ve tecrübe puanı edinmesi gerek. Yardımlarımı kabul eden Gülsüm ile Fanatiklerde ava çıktık. Talihsiz olayın kinini Fanatiklere kusmuş olduk ama gece en az Derviş Hasan gibi huzurluydum.
Bu huzur, gece Kardelen öbeğinden çıkan Narin Kardelen ile taçlanmış oldu. Yüzümde oluşan tebessüm kısa sürdü çünkü Fanatikler hemen dibimizde bitiyordu.
Bugün de böylece bitmiş oldu. Esen kalmanız dileğiyle, selametle!
Büyük Büyücü'nün ölümünden birkaç gün sonra arta kalan Fanatikleri de ortadan kaldırmış ve nihayetinde İnsan Mahallesi'nin yolunu tutmuştum. Kerime telaşlı bir şekilde dükkanının önünde adımlıyor, yüzündeki kaygı metrelerce uzaktan seziliyordu. Yaklaştım ve elimi kaldırarak selam verdim. Kız şaşırarak baktı ve koşarak bana sarıldı. Bir an için ellerim havada kaldı lakin sonra yüzüme yayılmış tebessümle onu kucakladım. Kollarıma göre vücudu çok küçüktü, sanki ona sarılmıyor sıkıp suyunu çıkarıyor gibi görünüyordum. Bu sevgi silsilesi dile gelmemle son buldu ve ona müjdeli haberi verdim.
Teşekkür ederim dedi, bir daha bizi rahatsız etmezler değil mi diyerek de endişeyle sordu. Olumsuz anlamda kafamı salladım. İçine su serpildiği ne kadar da belli oluyordu. Fare adamlar insanlara ihanet etti diyordu, tıpkı babamın Kenan denilen o adama yaltaklık edip Teşkilat'a ihanet etmesi gibi. Gözlerim şokla açılıyor, göz bebeklerim dipsiz birer kuyu, yüzümden sebepsiz yere ter akmaya başlıyor. Başım dönüyor ve olduğum yere çöküyorum.
Yere çöker çökmez kusmaya başladım. En son yediğim bir tabak pilav şelale gibi ağzımdan akıyordu. Bununla da kalmıyor dişlerimin arasından kan sızıyordu damla damla... Kerime hafifçe eğilmiş tek eli ile sol omzuma dokunuyor ve "İyi misin" diye defalarca soruyor. Sonra ipek işlemeli bir mendili uzatıyor. Ağzımın kenarlarını beceriksizce siliyorum. Hışımla ayağa kalkıyorum. Kıza bakıyorum ve ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Ben... diyorum, kelimeler ağzımdan çıkamıyor. Bana olağan şeyler bunlar, hastalık gibi bir şey diyorum.
Derviş Amca derdine çare olacaktır... demeye kalmadan gitmem gerek diyorum. Koşar adımlarla oradan uzaklaşırken arkamdan bağırıyor: "Sen bir kahramansın!" Ya ne demezsin genç güzel kız, masumların canını alan bir Azrail bir kahraman! (!)
Koşuyordum, hiç durmadan koşuyordum, bu koşuşum farklıydı. Ne bir savaşa koşturuyordum, ne sevdaya ne de hayata... Derviş'in yanına koşuyordum. Nefes nefese kaldım ve bu da yetmezmiş gibi Bankalar Caddesine daha varamadan gözlerimden akan kanlı yaşlarla dayanılmaz bir acı çekmeye başladım. Ve sonunda Arap Cami'ndeydim.
Derviş hışımla girdiğim avluda huzurla yaptığı meditasyonunu keserek bana bakıyordu. Utançtan kafam yerde, yine dilim tutulmuştu. İşaret parmağı ile çenemi tutarak kaldırdı. Her zaman pozitif görünen yüzünde bir sezgi vardı ve gözlerime bakarak bir şeyleri anladığını anladım. O gerçek ruhani şifacı!
Dur bir soluklan diyor, kaçışın dünyadan değil ya, sahi dünya geçip gidiyor desen de yalnızca göçüp giden bizleriz diyor. Zamanı Tanrı yaşar...
Acı bir haber mi aldın diyor. Bir süre bekliyorum, konuşmaya yeltenirken "Sus" diyerek çıkışıyor. Sırrın seninle beraberdir, sır paylaşılırsa hiç adı kalır mı diyor. Biz arifler kırılanı onarırız, işlediğin günah Kıyameti getirmeyecek diyor. "O dağa bir kuş kondu, uçtu gitti; bak da gör; Dağda ne bir fazlalık var, ne bir eksiklik." diye de ekliyor.
Ölen ölür, kalan sağlar bizimdir diyor. Ölen mübarekse arşa yükselir, sonsuz huzurun keyfini yaşar. Şu dünyada çaba göstermen de bir yere kadar, bazı şeyleri düzeltmek yazgında değildir. Mülk-i dünyaya güvenme, Sen gibi besledi, öldürdü pek çok kimseyi. Çok ünlüler girdi toprak altına, kalmadı dünyada hiçbir eseri. Ömrü fırsat bil de, Hayretmeye bak, sende boylamadan önce makberi. Hepimiz bir ağacın çiçeği değil miyiz, sonbahar gelince hepimiz ağaçtan kopmayacak mıyız? Nedametin içinde gam beslemesin evladım, sen hayır işle ki sen gibi niceleri gelsin diyerek susmuştu.
Büyülenmiş şekilde gözyaşlarım durmuşken elime bir ilaç sıkıştırdı ve parmaklarımı kapatarak elimi sıktı. "Bunları al ve Kerime'ye götür, ablası çok iyi olacak" dedi ve omzumu sıvazladı. İçime bir huzur doldu, aklımda hala acı ama yüreğimde var bir huzur.
İnsan Mahallesine varıyorum lakin Kerime'ye görünmeden önce elimin tersiyle gözlerimi siliyorum. İçeri giriyorum ve Kerime gülümseyerek beni karşılıyor. İlaçları uzatıyorum, teşekkür ediyor ve iiy olup olmadığımı soruyor. Gülümsüyorum ve dert etmemesini söylüyorum. Arkama bakmadan yürüyorum ve Derviş kadar güzel özlü bir sözü kendime telmih ediyorum: "Elinden gelirse gönül yıkma ki; yıkık gönlün ahi yıkar alemi."
Bugünü de Werther gibi acıyla bitiriyoruz, esen kalınız!
Tekirdağ'da yaşayan eniştemin vefatı üzerine bugün yazamayacağım, yarın ise meçhul. Zira memleketi Kırklareli'nde toprağa verilecek. Allah mekanını cennet eylesin
