ŞİİR KÖŞESİ

[Titxreis]

Ben Seni Sevdim
Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran, sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

Ben senin en çok davranışlarını sevdim
Güçsüze merhametini, zalime direnişini
Haksızlıklar, zorbalıklar karşısında
Vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
Tüm çocuklara kanat geren anneliğini
Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
Sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni...
Ümit Yaşar Oğuzcan

[Titxaybala]

NAR ÇICEGİ

Nar çiçeğim oldun sabah yelinde
Aşkımız katlanır sevda gölünde
Ömrümü veririm senin yolunda
Nardesin bir tanem bir selam yolla

Hasretin köz olup; yürek kavurur
Sen yokken; yel bile beni savurur
Uykumu hep senli düşler doldurur
Nerdesin bir tanem bir selam yolla.

Gözümden damlayan yaşlar kurudu
Sen yokken yanımda; saatler durdu
Hasretin; ruhumu, tenimi yordu
Nerdesin bir tanem bir selam yolla.

Sensizliğe; günler, geceler ağlar
Bıraktığın ateş; sinemi dağlar
Şu halime acır; hastalar, sağlar
Nerdesin bir tanem bir selam yolla.

Yüzbinler içinde seni bilirim
Fizanlara gitsen gelir bulurum
Cehennemde bile senin olurum
Nerdesin bir tanem bir selam yolla.

lebiderya

[Titxaybala]

BEN CUMHURİYET KADINIYIM.
Laik yaşamak varken,
Şeriat diye bağıramam.
Ekmek özgürlük eşitlik savaşında,
Erkeğimle omuz omuza vuruşmak
varken,
Boynuma zincir, ayağıma pranga
vurdurup,
Sinemem bir köşeye.

BEN CUMHURİYET KADINIYIM,
İnkar edemem nene hatunu, kara
fatmayı,
Bebeği yerine mermiyi saran o yüce
anayı.
Unutamam Çanakkaleyi,
Dumlupınarı kurtuluşu,
Her karışı şehit kanlarıyla sulanan
vatanı,
Satamam ne pahasına olursa olsun.

BEN CUMHURİYET KADINIYIM,
Değer görürken öpülürken elim,
Satılamam pazarlarda köle misali.
Dünya kadınlarıyla aynı safta olmak
varken,
İkinci sınıf sıfatını yakıştırmam
kendime.
Kadın erkek eşitliğini vermişken
elime Ata'm,
Yine on adım geriden yürüyemem,

BEN CUMHURİYET KADINIYIM,
Yürümek varken ilkeler elimde,
Uğraşamam sultanla sarayla hanla.
Değişemem özgürlüğümü parayla
malla.
Ak güvercinleri uçurmak varken
göklerde,
Dalgalandırmak varken o ayyıldızı
gönderde,
Bakamam kapkaranlık semaya.

BEN CUMHURİYET KADINIYIM,
Seçme seçilme hakkım varken
elimde,
Razı gelemem haksızlıklara.
Savunmadan suçsuzluğumu,
Boynumu vurduramam canice.
Ben anayım ben kadınım.
Hayat savaşında varım yiğitçe
mertçe,
Susamam son sözümü
söylemedikçe.

BEN CUMHURİYET KADINIYIM,
Atamın verdiği bunca nimeti,
Tepemem elimin tersiyle.
Göğsümü açsalar bağrımı
dağlasalar,
Sürükleseler taşlasalar Halide Edip
gibi,
Ölüm bile hoş gelir binlerce şehit
gibi.
BEN CUMHURİYET KADINIYIM.

[LethieN]

Meyva vermeyen bir ağaç kadar,
Faydasız olsun bu yazdıklarım.
Dallarına meyvasına tamah edip,
Kimse taşa tutmasın.
Bu yazdıklarım çok budaklı, çok bükümlü,
Bir ağaç kadar faydasız olsun.
O zaman marangozlar,
Kesip biçmeye değer bulmazlar böyle bir ağacı.
Dokusu gevşek, gözenekleri geniş, reçinesiz
Bir ağaç kadar faydasız olsun bu yazdıklarım.
Kökü toprakta,
Başı gökyüzüne dönük.
Belki kimse bahçesine dikmez,
Şehrin bulvarlarına da sokmazlar onu.
Ama;
Uzak, kıraç bir ıssızlıkta
Bunalmış bir yolcu,
Dibinde oturacağı,
Sırtını dayayacağı bir ağaç buldu diye
Ferahlarsa Bu yeter...

Chuang Tzu..

[Windowss]

seni düşünmek güzel şey, ümitli şey.
dünyanın en güzel sesinden
en güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey.
fakat artık ümit yetmiyor bana,
ben artık şarkı dinlemek değil,
şarkı söylemek istiyorum.

[Sonne]

Birşey var aramızda
Senin bakışlarından belli
Benim yanan yüzümden
Dalıveriyoruz arada bir
İkimizde aynı şeyi düşünüyoruz belki
Gülüşerek başlıyoruz söze
Birşey var aramızda
Onu buldukça kaybediyoruz isteyerek
Fakat ne kadar saklasak nafile
Birşey var aramızda
Senin gözlerin ışıldıyor
Benimse dilimin ucunda

Nahit Ulvi Akgün

[Sonne]

Tanrı bizi çamurdan yarattığı zamanda
Biliyordu işimiz dünyada ne olacak
İşlediğim günahlar hep onun emriyledir.
O halde kıyamette beni niçin yakacak.

Ömer Hayyam

[Windowss]

Ortasında bir gecenin, düşünürken yorgun, bitkin
O acayip kitapları, gün geçtikçe unutulan,
Neredeyse uyuklarken, bir tıkırtı geldi birden,
Çekingen biriydi sanki usulca kapıyı çalan;
"Bir ziyaretçidir" dedim, "oda kapısını çalan,
Başka kim gelir bu zaman?"

Ah, hatırlıyorum şimdi, bir Aralık gecesiydi,
Örüyordu döşemeye hayalini kül ve duman,
Işısın istedim şafak çaresini arayarak
Bana kalan o acının kaybolup gitmiş Lenore'dan,
Meleklerin çağırdığı eşsiz, sevgili Lenore'dan,
Adı artık anılmayan.

İpekli, kararsız, hazin hışırtısı mor perdenin
Korkulara saldı beni, daha önce duyulmayan;
Yatışsın diye yüreğim ayağa kalkarak dedim:
"Bir ziyaretçidir mutlak usulca kapıyı çalan,
Gecikmiş bir ziyaretçi usulca kapıyı çalan;
Başka kim olur bu zaman?"

Kan geldi yüzüme birden daha fazla çekinmeden
"Özür diliyorum" dedim, "kimseniz, Bay ya da Bayan
Dalmış, rüyadaydım sanki, öyle yavaş vurdunuz ki,
Öyle yavaş çaldınız ki kalıverdim anlamadan."
Yalnız karanlığı gördüm uzanıp da anlamadan
Kapıyı açtığım zaman.

Gözlerimi karanlığa dikip başladım bakmaya,
Şaşkınlık ve korku yüklü rüyalar geçti aklımdan;
Sessizlik durgundu ama, kıpırtı yoktu havada,
Fısıltıyla bir kelime, "Lenore" geldi uzaklardan,
Sonra yankıdı fısıltım, geri döndü uzaklardan;
Yalnız bu sözdü duyulan.

Duydum vuruşu yeniden, daha hızlı eskisinden,
İçimde yanan ruhumla odama döndüğüm zaman.
İrkilip dedim: "Muhakkak pancurda bir şey olacak;
Gidip bakmalı bir kere, nedir hızlı hızlı vuran;
Yatışsın da şu yüreğim anlayayım nedir vuran;
Başkası değil rüzgârdan..."

Çırpınarak girdi birden o eski kutsal günlerden
Bugüne kalmış bir Kuzgun pancuru açtığım zaman.
Bana aldırmadı bile, pek ince bir hareketle
Süzüldü kapıya doğru hızla uçarak yanımdan,
Kondu Pallas'ın büstüne hızla geçerek yanımdan,
Kaldı orda oynamadan.

Gururlu, sert havasına kara kuşun alışınca
Hiçbir belirti kalmadı o hazin şaşkınlığımdan;
"Gerçi yolunmuş sorgucun" dedim, "ama korkmuyorsun
Gelmekten, kocamış Kuzgun, Gecelerin kıyısından;
Söyle, nasıl çağırırlar seni Ölüm kıyısından?"
Dedi Kuzgun: "Hiçbir zaman."

Sözümü anlamasına bu kuşun şaşırdım ama
Hiçbir şey çıkaramadım bana verdiği cevaptan,
İlgisiz bir cevap sanki; şunu kabul etmeli ki
Kapısında böyle bir kuş kolay kolay görmez insan,
Böyle heykelin üstünde kolay kolay görmez insan;
Adı "Hiçbir zaman" olan.

Durgun büstte otururken içini dökmüştü birden
O kelimeleri değil, abanoz kanatlı hayvan.
Sözü bu kadarla kaldı, yerinden kıpırdamadı,
Sustu, sonra ben konuştum: "Dostlarım kaçtı yanımdan
Umutlarım gibi yarın sen de kaçarsın yanımdan."
Dedi Kuzgun: "Hiçbir zaman."

Birdenbire irkilip de o bozulan sessizlikte
"Anlaşılıyor ki" dedim, "bu sözler aklında kalan;
İnsaf bilmez felâketin kovaladığı sahibin
Sana bunları bırakmış, tekrarlıyorsun durmadan.
Umutlarına yakılmış bir ağıt gibi durmadan:
Hiç -ama hiç- hiçbir zaman."

Çekip gitti beni o gün yaslı kılan garip hüzün;
Bir koltuk çektim kapıya, karşımdaydı artık hayvan,
Sonra gömüldüm mindere, sonra daldım hayallere,
Sonra Kuzgun'u düşündüm, geçmiş yüzyıllardan kalan
Ne demek istediğini böyle kulağımda kalan.
Çatlak çatlak: "Hiçbir zaman."

Oturup düşündüm öyle, söylemeden, tek söz bile
Ateşli gözleri şimdi göğsümün içini yakan
Durup o Kuzgun'a baktım, mindere gömüldü başım,
Kadife kaplı mindere, üzerine ışık vuran,
Elleri Lenore'un artık mor mindere, ışık vuran,
Değmeyecek hiçbir zaman!

Sanki ağırlaştı hava, çınlayan adımlarıyla
Melek geçti, ellerinde görünmeyen bir buhurdan.
"Aptal," dedim, "dön hayata; Tanrın sana acımış da
Meleklerini yollamış kurtul diye o anıdan;
İç bu iksiri de unut, kurtul artık o anıdan."
Dedi Kuzgun: "Hiçbir zaman."

"Geldin bir kere nasılsa, cehennemlerden mi yoksa?
Ey kutsal yaratık" dedim, "uğursuz kuş ya da şeytan!
Bu çorak ülkede teksin, yine de çıkıyor sesin,
Korkuların hortladığı evimde, n'olur anlatsan
Acılarımın ilâcı oralarda mı, anlatsan..."
Dedi Kuzgun: "Hiçbir zaman."

"Şu yukarda dönen gökle Tanrı'yı seversen söyle;
Ey kutsal yaratık" dedim, "uğursuz kuş ya da şeytan!
Azalt biraz kederimi, söyle ruhum cennette mi
Buluşacak o Lenore'la, adı meleklerce konan,
O sevgili, eşsiz kızla, adı meleklerce konan?"
Dedi Kuzgun: "Hiçbir zaman."

Kalkıp haykırdım: "Getirsin ayrılışı bu sözlerin!
Rüzgârlara dön yeniden, ölüm kıyısına uzan!
Hatıra bırakma sakın, bir tüyün bile kalmasın!
Dağıtma yalnızlığımı! Bırak beni, git kapımdan!
Yüreğimden çek gaganı, çıkar artık, git kapımdan!"
Dedi Kuzgun: "Hiçbir zaman."

Oda kapımın üstünde, Pallas'ın solgun büstünde
Oturmakta, oturmakta Kuzgun hiç kıpırdamadan;
Hayal kuran bir iblisin gözleriyle derin derin
Bakarken yansıyor koyu gölgesi o tahtalardan,
O gölgede yüzen ruhum kurtulup da tahtalardan
Kalkmayacak - hiçbir zaman!

[Titxaybala]

BU GÜN SENİN GÜNÜN
BU GÜN BENİM GÜNÜM
SENİ GÖRDÜĞÜM GÜN
SENİ SEVDİĞİM GÜN
SENİN DOĞDUĞUN GÜN
HER GÜNÜN MUTLU OLSUN
HER GÜNÜN SEVGİYLE DOLU OLSUN
ÖMRÜM ÖMRÜN OLSUN
DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN....




NOT:BANA AİT

[Titxaybala]

Çek gözlerine sürmeyi,
ey kara gözlü kadın!
Kim demiş yürek umuda küser?
Sen ki ne günler atlattın da
başını öne eğmedin.
Her acı gelip sende konakladı da misafirimdir dedin.
Kalk; toprağa, çocuğa, kuşa,
çiçeğe, şiire elin değsin.
Şahlandır yüreğindeki umudu,
sen daha ölmedin!
Yüreğinde nice baharlar saklı kadınım ben.
Yüzümde beliren çizgilere inat.
Saçlarıma düşen beyazlara inat.
Giyindiğim siyahlara inat.
İyi niyetimden kaybetmelerime inat.
Değer verdiğimden kırgınlıklarıma inat.
Yoruldu, yıprandı, sustu diyenlere inat.
Hala yüreğim bahar,
hala yüreğim güçlü ve direngen.
Yaşadığım kışlara inat...
Bahar gözlü kadın!
Yüreğin güz ayazında kalmış olsada,
gözlerin diyorum gözlerin,
bahar hala.
Çiğ tanesi gibi duru,
umudun dört yapraklı yoncası gibi nadir.
Gülümsüyorsun aldırış etmeden,
alaycı bir gülüş yüzüne güneş oluyor.
Asi ruhun, inatçı duruşun
hayata meydan okuyor.
Yüreğini diyorum kadın!
Yüreğini
Yenilmiş, yanılmış, hüzünlü
güz yağmurlarından kalma yüreğini,
kim ne kadar biliyor...

Gülten Alp