Hüzün(Bir Kıyamet Öyküsü)

[onatcan3]

1.Bölüm
Ellerini birbirine sürterek ısıtmaya çalıştı soğuk bir kış akşamı Eminönü'de...
Yirmili yaşlarda olmasına karşın Lodos Klanı'nın önde gelen savaşçılarındandı Tevfik. 4 yıl önce katıldığı bu klan savaşında öylesine büyük kahramanlıklar yapmıştı ki, Meteor Bölgesi'nde 6 Arz'ı bir kılıç darbesiyle katlettiğini söyleyen bile vardı.
Tevfik ortalama boylarda, sarı saçlı ve mavi gözle bir gençti. Çoğu kızın rüyasına girecek olan bu genç, zamanında Meranlar tarafından katledilen bir Teşkilat Mensubuydu.
Tevfik ilk önce gökyüzüne baktı, bulutluydu, siyahtı, soğuğu andırıyordu ona. Sonra Jandarma Ali'ye baktı, Türk Bayrağın daimi koruyucusu...
Sonra nöbetçilere baktı. O sırada yanına gelen meslektaşından haberi yoktu.
Tevfik ona baktı ve süzdü gözleriyle. Farklı bir zırhı vardı, siyahlara içerisindeydi, yüzü üçgen bir maskeyle korunuyordu. Maskenin üstündeyse bir güneş gözlüğü vardı, o da ekipmanını tamamlayacak renkte ve biçimdeydi.
Tevfik sordu:
-Getirdin mi?
Adam kafasıyla onayladı, Tevfik:
-Ver, dedi. Adam ona para işaretini sayma hareketini, sağ eliyle gösterdi.
Tevfik ona bir kapsül verdi. Adam kapsülü elinden aldı Tevfik'in.
Tevfik:
Ver, dedi tekrar.
Tevfik'in kafası gövdesinden ayrılmadan önce söylediği son tümceydi.
DEVAM EDECEK...

[Comader]

Güzel.Devamını bekliyorum.

[onatcan3]

2.Bölüm
Lodos Binasında büyük bir hüzün hakimdi. Herkes Tevfik'in ölümüne üzülmüş bir durumdaydı ve bunu sorumlusunun Arzın Çocukları olduğu düşünüyorlardı.
Teşkilat, bu durum için özür diliyor ve ölümümden sorumlu kişiyi bulacaklarını söylüyorlardı.
İsmet Bey'in o tok sözü duyuldu:
-Dağılabilirsiniz...
Herkes bu hüzünlü törenden sonra dağıldı sessizce. Kimse savaşacak durumda değildi. Kendini cesur sananların dediği:"Kız gibi oturup ağlayacaklar" kıvamındaydılar. Tevfik'in ölümüne en çok, kız arkadaşı Pelin üzülmüştü. İki ay sonra evleneceklerdi ve -belki de- Lodos Klanındaki ilk evli çift olacaklardı. Pelin evine doğru giderken gözyaşlarına engel olamıyordu. Gök gürültüsü de Tevfik'in ölümüne üzülmüş olacak ki uzun bir şekilde gürledi.
Pelin, apartmana girdi, evinin kilidini açtı ve istemeye istemeye olsa da eve girdi.
İlk önce yılan derisi ceketini çıkardı, paltoya astı. Ardından gömleğinin üst birkaç düğmesini çözde ve yatağına uzandı.
Sertti belki ama bu onun güvenliği içindi. Sonra Pelin gözlerini kapattı ve uyumaya çalıştı ama her seferinde gelecekte sahip olacağı ama artık olamayacağı kocası geldi.
Sonra bir patlama sesi geldi ve Pelin bacağında bir ses, ardından bir acı hissetti. Acıdan dolayı gözleri faltaşı gibi açıldı ve karşısında dün gece Tevfik'i öldüren adamı gördü. Pelin kendisini savunamadan yaranın etkisiyle bayıldı.
Sonra adam gözlüğünü çıkardı ve Pelin'e baktı. Saçları kumral ve parlıyordu ışıl ışıl. Gözlerinin rengini, kız bayılmadan önce görmüştü. Gözleri masmaviydi, yüzü de oldukça harikaydı. "Tanrı onu yaratırken özenmiş anlaşılan." diye iç geçirdi. Sonra kızı kucakladı ve bir anda kayboldu.
O sırada Pelin'in ev arkadaşı Buse girmişti eve. Buse, daha yirmisine girmemiş, sarı saçlı, yeşil gözlü bir Boşnak kızıydı. Ailesi saygın kişilerdi.
Buse odaya girdiğinde, Pelin'in odasının aralık olduğunu farketti. Odaya, Pelin'i teselli etmek için girdiğinde, yataktaki kanı gördü ve kanlar içindeki notu. Notta şu yazılıydı:
"Yarın geceyarısı, Sirkeci Garı'nda, İsmet Bey'le gel, gelmezsen Pelin'i ölmüş bil."
Kimdi bu? Pelin'i nereden tanıyordu ve daha da önemlisi Pelin'i nasıl kaçırmıştı?
DEVAM EDECEK...

[onatcan3]

Arkadaşlar, lütfen yanıtlarınızı esirgemeyin...

[onatcan3]

3.Bölüm
-Burada olduklarına emin misin?
-Evet efendim.
-Kızın dediğine göre... dedi ve cümlesi yarıda kaldı İsmet Bey'in. Yanındaki Lodos Muhafızı ile birbirine baktılar, karşılarındaki kişi ise Handan Hanım'dı, Arz Klanının lideri. Ve Handan Hanım'da Lodos Klanı Lideri İsmet Bey kadar şaşırmıştı.
Kadın kendini söylenmekten geri alamadı:
-Sen ha?!
İsmet Bey ise yanıtını hemen verdi:
-Ben asıl senin gönderdiğini sanıyordum.
Arz Klanının Lideri'nin koruyucusu ile İsmet Bey'in yanındaki Lodos, silahlarını hazırlamışlardı ve saldırı için tetikte bekliyorlardı. O sırada bir kaç el 'plop' sesi duydu dört kişi.
Ayrı klanın mensupları yere yığılmış, can çekişiyordu. Dördününde aklındaki soru şuydu:
-Bunu kim yaptı?
O sırada mavi ve soluk bir aydınlanma belirdi, işte beklenen adam oydu. Onları vuran da, öldürecek olanda...
Tekrar bir aydınlanma görüldü. Bu sefer ise bir kadın vardı siyahlar içerisinde. Kadın, siyah gözlükler içerisinden İsmet Bey'e baktı ve bir el sıktı tabancasıyla, kafasını nişan alarak.
Yanındaki adam ise o üç kişiye aynı şeyi yaptı.
İşleri bitmişti nihayet.
Kadın, adama dönerek:
-Bacağıma sıkmanız şart mıydı? dedi.
Adam:
-O gün, evet... Bu meçhul p.çkurularını öldürmek için şarttı, dedi sert bir ses tonuyla. Sonra ikiside denize baktı. Hüzün, dün başlamıştı ve bu sayısız günlerce sürecekti...
DEVAM EDECEK...