Dönemin Anarşileri;Bölüm 5:Domuzkent (Final)

İKV için yazdığınız hikayeler, şiirler veya kurgusal eserleriniz
Cevapla
Kullanıcı avatarı
Retaliation
Cin Sigorta Üyesi
Cin Sigorta Üyesi
Mesajlar: 5029
Kayıt: 27 Haz 2015 13:39
Sunucu: Eminönü
Konum: İstanbul

Dönemin Anarşileri;Bölüm 5:Domuzkent (Final)

Mesaj gönderen Retaliation »

90'larda Çeteci baş kaldırışından sonra Klanlar ateşkes yapmıştı.Çeteciler Eminönü'nden birkaç hain sayesinde içeri girmeyi başarmışlar,Büyük Postaneyi çökertmişler ve bir sürü insanın canını almışlardı.O gün Çeteci zaferi ile sonuçlanan ancak Teşkilat'ın baskın durdurmalarıyla tehlike bir müddet sonra durdurulmuştur.Ancak o günlerden kalan,olaylara şahit bir dış şehirlinin olumsuzca kafasını sallayıp,Teşkilat'ın da diğer yönetimler gibi olduğunu anlayarak yılların geçmesini beklemişti.

Domuz adında zengin,kaşif ve politikacı bir dış şehirli,Eminönü'ndeki birkaç tehlike atlatıldıktan sonra,Eminönü'nün bu saldırılarla yıprandığını düşünerek ömrünün yavaş yavaş yitireceğini düşündü ve büyük paralar harcayarak Yeraltı'nda devasa bir kazı işlemi başlattı.Yaptığı kazı sonuçlarında maalesef karşısına değişik ırktan yaratıklar çıktı ve Bab-ı Ali ahalisinden yardım aldı.İlerleyen dönemde Domuzkent kurulduğunda oldukça sanayi makineleri,kuleler,ilkel ama etkileyici yüksek kapasitedeki stok kaynakları ve büyük bir köşk bulunduruyordu.Güvenliğini sağlamak amacıyla hem Bab-ı Ali muhafızlarını kullanır hem de paralı askerler tutarlardı.

Domuz yıllarca Teşkilat ve onların eskisi Yükseliş Cemiyeti politikasının bir saçmalık olduğunu benimsemiş ve kaynaklarının tükendiğini anlamıştır.Zira Meteor tüccarları ile çok alış veriş yapılmaya başlanmıştı.Bu eski kafa yönetimlere saygı duymuş ancak alınan birkaç kararın oldukça yanlış olduğunu beyan ederek yeni kan gerektiğini düşünmüştür.

İşte Domuzkent'in ilk açıldığı dönemlerde,o zamanlar toy bir gazeteci olan Arz'ın Çocuklarından Danışment,bu yeni politikacıyı ziyaret ederek hem onunla konuşmak hem de Arz'ın Çocukları gazetesinde kendisine bir köşe vermek istemiştir.

- Merhabalar Ben Danışment.Arz'ın Çocukları gazetesinde çalışıyorum.İzniniz olursa birkaç sualde bulunacağım?
- Merhaba.Tabi,buyurun.
- Öncelikle bize biraz kendinizden bahseder misiniz?
- Ben Domuz.Politikacı,kaşif ve atılımcı.Eski Dış Şehir Gezginlerinden ve Eminönü'nde bir süre bulunmuş biriyim.
- Peki bize eski zamanlarınızdan birkaç bilgi paylaşmanız mümkün mü?
- Aslında üstü kapalı cevap vermeliyim dostum.Eskiden fazla politika yapmazdım.Sadece keşif ekiplerinde yer alırdım.Eminönü'ne ise bir grup ile yapmış olduğumuz keşif sayesinde geldim.Birkaç sene içeride bulundum ancak Çeteci isyanları sonrası hemen Batı'ya(Meteor Bölgesi) doğru yöneldim.Bu da beni politikaya itti.
- Politika demişken;siz geçmişe saygı duyan ama yaptıkları birkaç şeye karşı olan bir politika savunuyorum demiştiniz,bunu biraz daha açabilir misiniz?
- Eminönü benim çocukluğumda da Kıyamet'in son toprağı gibiydi hatta en kutsalı.Ben görünümüm dolayısıyla çok dışlandım ama bir insan gibi yaşadım.İnsandan farkım tek görünümümdü.Her neyse;Eminönü gibi kutsal sayılacak son toprakları yönetmek için de çok güçlü ve zengin olmalısınız.Cemiyet ve Teşkilat bu işi ilk başlarda çok iyi yaptı ancak her şeyin bir zaaf noktası vardır.Her yönetim şeklinde de isyanlar çıkınca,yönetimin bir damarı kopuyor ve kan kaybetmeye başlıyorlar.Ben ise yeni,yine ve sürekli olacak bir politika benimsiyorum.İnsan veya diğer ırkların ayırt edilmeksizin,herkesin içerisinde rahatça yaşayabileceği bir kent...
- Peki ya Eminönü'nde yıllardır görünmeyen biri nerede ikamet etti ve politika yapacak kadar nasıl zengin oldu,öğrenebilir miyim?
- Tek kelimeyle cevap verebilirsem eğer,kaşiflik.Nerede ikamet ediyordum diye soruyorsan da,nerede keşif yapıyorsam. (Domuz güler.)
- Son sorulara yaklaştık;Eminönü kaynaklarının on yıl sonra yetersiz olacağını düşünüyorsunuz.Bu kanıya da çıkan isyan ve savaşlardan mı kaynaklı olduğunu düşünüyorsunuz?
- Onlar ayrı bir etken ancak bir başka etken daha var,bu da gereksiz kullanım.Eminönü kaynakları sınırlı idi ancak hem savaş gereçleri hem de bu gereksiz kullanım ileride büyük bir krize neden olacak.Ben bu kanıya politikaya ilk adım attığımda başladım.Yıllardır bu anı bekliyordum.Eminönü ölecekse yeni bir Eminönü yapmayı istiyordum ancak onlardan bağımsız bir şey.Nitekim bunun için onlarca atılım yapıyoruz.
- Kentteki dostlarınızla nereden tanışıyorsunuz acaba?
- Aslında bir kısmı gizli diyebilirim.Ancak üstü kapalı anlatabilirim.Ayağı Topal fare adam,en eski Fare Adam ırkındandır.Bacağını nasıl kaybettiğini söyleyemem.Tek gözü olmayan Kurt Adam ise,lider kardeş kurdun en sadık adamlarından biriydi.Bir gün cesur biri mağaraya girdi ve onu kör etti.Ancak o lideri koruyabildi.Sonra bir şekilde tanıştık.Şuradaki cinler ise birer tüccar.Mebure Hanım vasıtası ile tanıştık ve çok da güzel ticari bilgileri var.Piyasada bulunmayan birkaç malı da onlardan edinebilirsiniz.(Domuz Danışment'e yaklaşarak fısıldadı.)Belki de çaldıklarından.(Domuz güler.)
- Son soru;Neden Yeraltı gibi bir yere medeniyet kurdunuz ve kurarken de bir aksaklık yaşadınız mı?
- (Domuz duraksar)Ben ilk kazı ekibimden çoğu kişinin öldüğünü gördüm.Önceleri dar ve uzun tüneller kazarak aşağı katmanlara indik.Garip bir takım sesler duyduk ve korktuk.Kırılmayan bir taş parçasına denk geldik.Etrafta tıslama sesleri duyduk.Ardından kuyruklu şeyler...Öfkeli kırmızı gözler bize doğru geliyordu.Biz ise kaçmaya başladık ve birkaçımız başardı.Çoğu kazı kişi orada öldü.Ben ise inatçılığımı sürdürerek,oraya dinamitler yerleştirdim.Zamanı gelince de patlattım.Aşağıya kimse inmeye cesaret edemedi.İlk ben inmiştim ve etrafı ateş pahası idi.Yerde kopmuş yanan bir kuyruk gördüm.Onu orada yok ettim.Çünkü kimse onu görmemeliydi,korkunçtu.Kazılarda yalnız olmadığımızı anladım.Bir grup ucube cin topluluğu da kazılara başlamıştı.Kim bilir onlar neyin peşindeydi?Biz onları gizlice takip ettik.Mağara sonuna vardık.Büyük bir bağırış sesi duyunca korktuk ve geri kaçtık.Elbette zamanla da sesin geldiği yere manyetik kalkan ördük.(Domuz derin nefes aldı.)İşte böyle.Çok risk aldık.Bunu kimse bilmemeliydi.Ancak artık korkacak bir şey kalmadı.

Danışment teşekkür ederek,oradan ayrıldı ve Arz'ın Çocukları Gazete binasına doğru gitti.
Resim
Cevapla