Büyük Hol Gizemi- Bölüm IV
GERÇEKLER
GERÇEKLER
…Geçmiş
Zihni hala bulanıktı.Koşmaktan ciğerleri yanıyordu.Ciğerleri ona karşıydı.Ama enerji tükenmemişti.Bu enerji onun değildi, o istememişti.Kafasının içinde fotoğraflar vardı.Alevler içinde fotoğraflar.Bir kadın, bir çocuk.Mutlulardı.Kafasının içindeydiler.Kimdi bunlar?”Lanet olsun niye gitmiyorlar!?”
Evet kafasının içindeydiler ve onları oradan çıkarmalıydı.Önüne baktı, bulanık halde bir duvar gördü.Hızlıca ayağa kalktı ve koşmaya başladı.Yolun sonunda kafatası kemiğinin kırıldığında nasıl bir ses çıkardığını anladı.Yere yığılmıştı.Kafasından aşağıya sıcak bir kırmızılık süzülüyordu, fotoğraflarla beraber.Artık daha huzurluydu…
…Günümüz
Şaşkınlıktan az kalsın bayılacaktı.Karmaşık duygular içerisindeydi.Neydi bu, bir şaka mı?İçinden karşısındaki adama etmek için sayısız küfür geçti.İşin aslını öğrenmeliydi.
“Gerçeği öğrenmek istiyorsan içeri girmelisin evlat.”
Öyle yaptı.İçeri girdi.İçeride yaklaşık 10-15 kişi vardı.Hepsi birbirine benziyordu.Hepsinin aynı renk birer kapşonu vardı.Nereye gelmişti?Tuzak mıydı?
Kendisine gösterilen boş koltuğa oturdu.Koltuk rahatsız edici bir gıcırtı ile inledi.
“Koltuk için üzgünüm, pek rahat değildir ama idare etmeye çalışıyoruz.”
“Siz.. siz kimsiniz?”
“Her şeyi anlatacağım evlat, önce biraz sakinleşmelisin.Bir bardak çaya ne dersin?”
Bu bir soru değildi.Reddetme gibi bir seçeneği yoktu sanki.
…Geçmiş
Sesler duyuyordu.Giderek yaklaşan sesler.Ayak sesleriydi bu.Gözlerini bir açabilse görecekti ama çok uyuşuk hissediyordu.Neden uyuşuk hissediyordu ki?Hepsi fotoğrafların suçuydu.Kafasını uyuşturmuştu.”Ahh aptal mısın?Kan kaybettin, burada öleceksin.Ne yapıyorum ben tanrım!”
Sesler artık çok yakındaydı, bir süre sonra ayak sesleri durduğunda ise birisinin elini vücudunda hafifçe hissetti.Aslında birisi onu sertçe olduğu yerden kaldırıyordu ama vücudu bu sert etkiyi hissedemeyecek kadar acizdi.Bir şeyin içine koydular onu.Muhtemelen tekerlekliydi.Engebeli zemin üzerinde gıcırdaya gıcırdaya ilerliyordu.Bir şeyi fark etti.Bu gıcırdayan araçta yalnız değildi.Çok ağır bir koku geldi birden burnuna.Vücudu temas ettiği yerleri son kalan enerjisi ile hissetmeye çalıştı.İçinde bir çığlık koptu.”Hey bunlar ölü insanlar!”
Gıcırdayan araç onu bilmediği bir yere götürüyordu.Ama o buna mani olamazdı.Şikayet ettiği enerji onu terk etmişti.”Mükemmel zamanlama.” Diye düşündü.Araç biraz ilerledikten sonra durdu.Önce bir haykırış sesi duydu.Sonra yine o ayak sesleri.Ne oluyordu?Sesler sıklaştı, birileri koşuşturuyordu.Birkaç saniye sonra ise bir savaş filminin seslerini duyuyormuş gibi hissetti.Kılıç ve kesik sesleri.Ama ölenler neden insan gibi ses çıkarmıyordu?
Gözünü hala açamıyordu.Felçli gibiydi.Etrafında onca olup bitene tepkisiz kalıyordu.Ayak sesleri yine başlamıştı.”Ne olur dost olsun!” diye yalvardı.Ayak sesleri yaklaşırken oda derinliklerde kalmış son enerjisi ile gözünü açmaya çalışıyordu.Sesler çok yaklaşmıştı, gözünü açmalıydı.Son adımda gözünü yarım yamalak açmayı başarmıştı, sadece iki saniyeliğine de olsa.Karanlıkta ona yaklaşanın yüzünü göremedi ama bu kesinlikle bir insan silüetiydi ve ona yardım edecekti.En azından öyle düşünmüş ve hissetmişti.Artık gözlerini kapayabilirdi.Güvendeydi…
…Günümüz
Uzun süre sohbetler ettiler.Ama bu sohbetlerin hiçbiri Mustafa’ yı ilgilendirmiyordu.O gerçeği istiyordu sadece.Gece olmuştu saat on ikiyide geçmek üzereydi.
“Evet artık gerçeği öğrenmenin vakti geldi.” dedi sabırsızca.
“Evlat bugün Agah Bey’ e giderken sana anlattıklarımı hatırlıyor musun?”
“Evet hatırlıyorum ben kimsenin adamı değilim, sadece doğru olanları yaparım demiştin.Senin içinde doğru olan bu demiştin”
“Eksik söyledin evlat.Senin için BUGÜN doğru olan bu demiştim.Saat 12 yi 1 geçiyor.Bugün bitti ve artık geride kaldı.Artık seninde doğruların değişti.Senin için dün doğru olan bir daha eline verilmeyecek olan hayatını hiçe saymamandı.Bugün ise doğru olan gerçeği öğrenmen.”
“Nedir gerçek peki?”
“Evlat hiçbir zaman kimsenin adamı olmadım, sadece doğru bildiklerimi yaptım ve yapmaya devam edeceğim.Son zamanlarda Teşkilat’ ın desteklemediği bazı keşifler yapıldı.Yeni yerler, yeni zenginlikler, yeni tehlikeler, yeni sırlar…Biz bir ekibiz.Bu ekipteki herkes yıllar önce orada bir sevdiğini kaybetti.Onlardan yıllardır haber alamıyor.Teşkilat onlara aslında ne olduğunu yıllardır bizden sakladı.Onları unutmamız gerektiğini söyledi.Ama biz asla unutmadık, unutmayacağız.”
“Peki neler biliyorsunuz, aslında onlara ne oldu?”
“Bak evlat oraya girenlerin çoğu delirdi.Öldürülmedi.Sadece tanımlayamadığımız bir enerji ile zihinlerinin kontrolünü kaybettiler.Yani biz öyle düşünüyoruz.Orada yıllar önce çıkan savaşta Teşkilat bazı ilginç ipuçlarına rastladı.Bazı silahlar buldular, bu silahların ve aletlerin hiçbiri klanlar tarafından kullanılmayanlar.Yani orada bir şeyler oldu ama Teşkilat bunun üstünü kapatmaya çalıştı.Bende böyle bir ekip oluşturdum, gerçeklerin peşindeyiz.”
“Peki benden ne istiyorsunuz?”
Birkaç saniye düşündükten sonra kendinden emin bir şekilde cevapladı.
“Evlat, asıl sen bizden ne istiyorsun?”
Okuduğunuz için teşekkür ederim.Yorumlarınızı esirgemeyin.
