İstanbul...
Nice felaketlerin, nice savaşların yıllar yılı hırpaladığı o yorgun şehir.Savaşlar... O savaşlar ki bu şehirde nefrete dönüştü... nefretler kine,kinler intikama.
Biz...
Bize biz demeyi unuttuğumuzda fark ettik İstanbul'un üzerine çevrilmiş gözleri...
Dev Ana'nın nefretini...
Cevriye'nin kinini...
Karakürk'ün intikamını...
Ama hiç bir zaman unutmadı İstanbul.
Zora düştüğünde savaşçısıyla, büyücüsüyle, şifacısıyla tek yürek, tek bilek Kadim'e kafa tutan cengaverlerini. İşte bu yüzden İstanbul bizimdi.
Ama hiç bir zaman pes etmedi o hain gözler. Her zaman tetikte, her zaman fırsat kolladı, Ödlerini koparan o cengaverler birbirine düşsünde İstanbul "bizim" olsun diye.
Aralık aynın 31'i.
Yine harekete geçtiler!
Bu sefer tamam! dediler. "Bu iş olacak, İstanbul bizim!" dediler
Karakürk'ü ile Dev Ana'sı ile Cevriyesi ile İstanbul'un cengaverlerini sırtlarından vurmak için, en zayıf anda saldırdılar.
Yine savaştık...
Yine şehit verdik...
Ama o burnu kalkmışlara gösterdik ki 2011'de de İstanbul bizim kalacak...
Nice yıllara İstanbulumuz... Nice yıllara...
Kanımız pahasına...Canımız pahasına...