Re: ANARCHY ve YASEMİN'in Günlüğü - EMİNÖNÜ
Gönderilme zamanı: 07 May 2018 19:59
Merhaba YASEMİN ;
Uzun süredir buralarda gözükmüyorum farkındayım.
Fakat işlerimin yoğunluğunun farkında olduğunu bilerek bana darılmadığını biliyorum.
Arkadaşlarım ile iletişime geçip oyuna girip girmeyeceklerini sordum.
Onlar da beni kırmadı ve 5dk içinde oyunda olacaklarını söylediler.
Tabiki her zaman ki gibi ilk gelen kişi İKARUS'du.
İKARUS ile biraz muhabbet ettik. Bir şey yapamıyorduk çünkü iki şifacıydık.
Bestami abiyi beklemeye başladık. O sırada ona planlarımı anlattım.
Çünkü bir plan yapmamız ve İKARUS'u 59 levele ulaştırmamız lazımdı.
Ne zaman oyuna girsek kasmayı bırakıyor ve savaşıyorduk.
Ni tekim yine aynı sonuca vardık.
Transistör kastığımızı unutup lodoslara dalmaya başladık.
İki şifacı olduğumuz için Bestami abiyi korumamız biraz kolay oluyordu.
Fakat biliyorsunuz ki Lodosların sayısı bizden fazlaca üstün.
Ama biz buna tabiki boyun eğmeyerek savaşmaya devam ediyorduk.
Uzun bir süre savaşa devam edip kendimize yeni düşmanlar edindik.
Bu kadar düşmanın bize zarar getireceğini biliyorduk.
Fakat elimizden bir şey gelmiyordu. Çünkü bu bizim kanımıza işlemişti.
Savaşmadan duramıyorduk. Savaşacak ve kan akıtacaktık.
Sonunda savaş biraz olsun şiddetini yitirmiş.
Herkes yorulmuştu. Fakat ben gözüme birisini kestirmiştim.
Tabiki bu bir büyücüydü. Hemen üstüne Çağrı III ümün bana verdiği yetki ile Kangalımı saldım.
Kangalım zorlanmadan düşmanın üstüsinden geldi.
Bu zor günler için bekletiyordum onu.
Saatin geç olduğunu farketmiştik. Hepimiz bir sonraki gün çalışacağı için durakladık.
Biraz sohbet ettikten sonra yollarımızı ayırıp bu günlük hikayemize son verdik.
Uzun süredir buralarda gözükmüyorum farkındayım.
Fakat işlerimin yoğunluğunun farkında olduğunu bilerek bana darılmadığını biliyorum.
Arkadaşlarım ile iletişime geçip oyuna girip girmeyeceklerini sordum.
Onlar da beni kırmadı ve 5dk içinde oyunda olacaklarını söylediler.
Tabiki her zaman ki gibi ilk gelen kişi İKARUS'du.
İKARUS ile biraz muhabbet ettik. Bir şey yapamıyorduk çünkü iki şifacıydık.
Bestami abiyi beklemeye başladık. O sırada ona planlarımı anlattım.
Çünkü bir plan yapmamız ve İKARUS'u 59 levele ulaştırmamız lazımdı.
Ne zaman oyuna girsek kasmayı bırakıyor ve savaşıyorduk.
Ni tekim yine aynı sonuca vardık.
Transistör kastığımızı unutup lodoslara dalmaya başladık.
İki şifacı olduğumuz için Bestami abiyi korumamız biraz kolay oluyordu.
Fakat biliyorsunuz ki Lodosların sayısı bizden fazlaca üstün.
Ama biz buna tabiki boyun eğmeyerek savaşmaya devam ediyorduk.
Uzun bir süre savaşa devam edip kendimize yeni düşmanlar edindik.
Bu kadar düşmanın bize zarar getireceğini biliyorduk.
Fakat elimizden bir şey gelmiyordu. Çünkü bu bizim kanımıza işlemişti.
Savaşmadan duramıyorduk. Savaşacak ve kan akıtacaktık.
Sonunda savaş biraz olsun şiddetini yitirmiş.
Herkes yorulmuştu. Fakat ben gözüme birisini kestirmiştim.
Tabiki bu bir büyücüydü. Hemen üstüne Çağrı III ümün bana verdiği yetki ile Kangalımı saldım.
Kangalım zorlanmadan düşmanın üstüsinden geldi.
Bu zor günler için bekletiyordum onu.
Saatin geç olduğunu farketmiştik. Hepimiz bir sonraki gün çalışacağı için durakladık.
Biraz sohbet ettikten sonra yollarımızı ayırıp bu günlük hikayemize son verdik.
